Over het algemeen moeten bedrijven die onderworpen zijn aan belasting over de toegevoegde waarde (btw) dit vermelden op hun facturen voor verkochte goederen en diensten. Het is echter belangrijk om klanten in het buitenland onder de loep te nemen. Individuele belastingregels zijn van toepassing, met name voor leveringen en andere transacties in derde landen. In dit artikel lees je wat een derde land is en welke btw-regels van toepassing zijn op diensten en leveringen daar. We leggen ook uit wat het verschil is tussen de btw-afhandeling in Duitsland en binnen het grondgebied van de Gemeenschap.

Wat staat er in dit artikel?

• Wat is een derde land?
  
• Welke btw-regels zijn van toepassing in het binnenland en op het grondgebied van de Gemeenschap?
  
• Welke btw-regels zijn van toepassing in derde landen?
  
• Wat moet je weten bij het importeren en exporteren van goederen naar derde landen?
  
• Wat moet je weten voor diensten in derde landen?
  

Wat is een derde land?

Wanneer Duitse ondernemingen goederen en diensten verkopen, moeten zij onderscheid maken tussen drie doelgebieden voor btw: Duitsland, andere Europese landen en niet-Europese landen.

Volgens § 1, § 2, van de Duitse btw-wet (UStG) is de Bondsrepubliek Duitsland een nationaal grondgebied. Uitgesloten en onderworpen aan bijzondere regelgeving zijn onder meer het gebied van Büsingen, het eiland Helgoland en de vrije zones die zijn gedefinieerd in de zin van artikel 243 van het douanewetboek van de Unie.

§ 1, § 2a UStG beschrijft het grondgebied van de Gemeenschap als een grondgebied dat daarvan gescheiden is. Dit omvat naast Duitsland ook het grondgebied van de andere lidstaten van de Europese Unie. De lidstaten van de EU zijn:

• Oostenrijk
  
• België
  
• Bulgarije
  
• Kroatië
  
• Cyprus, met inbegrip van de Britse militaire bases Akrotiri en Dhekelia
  
• Tsjechië
  
• Denemarken
  
• Estland
  
• Finland
  
• Frankrijk
  
• Duitsland
  
• Griekenland
  
• Hongarije
  
• Ierland
  
• Italië
  
• Letland
  
• Litouwen
  
• Luxemburg
  
• Malta
  
• Nederland
  
• Polen
  
• Portugal, met inbegrip van de Azoren en Madeira
  
• Roemenië
  
• Slowakije
  
• Slovenië
  
• Spanje, met inbegrip van de Balearen
  
• Zweden
  

Het grondgebied van de gemeenschap omvat ook het Vorstendom Monaco en de landen IJsland, Liechtenstein en Noorwegen. Deze laatsten zijn geen lid van de Unie, maar maken wel deel uit van de Europese Economische Ruimte (EER).

Derde landen zijn alle staten buiten het grondgebied van de Gemeenschap, d.w.z. de EU of de EER (§ 1, § 2a UStG). Deze omvatten Brazilië, China, Japan, Rusland en de Verenigde Staten. Toch kunnen ze zich ook op EU-grondgebied bevinden, maar niet tot het gemeenschapsgebied behoren, zoals Andorra, San Marino of Vaticaanstad.

Vanwege hun vertrek uit de EU heeft de UStG Groot-Brittannië en Noord-Ierland sinds 2021 over het algemeen als derde landen geïdentificeerd. Noord-Ierland heeft echter een speciale status: voor de handel in diensten wordt het beschouwd als een derde land, maar voor de handel in goederen maakt het deel uit van het grondgebied van de gemeenschap.

Welke btw-regels zijn van toepassing in het binnenland en op het grondgebied van de Gemeenschap?

In Duitsland zijn drie btw-tarieven van toepassing: het normale belastingtarief voor de meeste leveringen en diensten bedraagt 19%, voor bepaalde alledaagse goederen geldt een verlaagd belastingtarief van 7 % (zie § 12 UStG), en met een btw-tarief van 0 % zijn maar weinig diensten volledig btw-vrij (zie § 4 UStG).

De btw-plicht geldt over het algemeen voor alle Duitse bedrijven die geld vragen voor hun leveringen en diensten. Hieronder vallen ook freelance beroepsbeoefenaren indien zij zelfstandig een commerciële of beroepsactiviteit tegen vergoeding uitoefenen. Niettemin zijn degenen die vrijwillig aanspraak maken op de status van kleinschalig ondernemer onder wettelijk vastgestelde verkooplimieten, vrijgesteld van btw (zie § 19 UStG).

Andere btw-regels zijn van toepassing als een Duits bedrijf goederen of diensten over de landsgrenzen heen op het grondgebied van de Gemeenschap verkoopt. Voor grensoverschrijdende leveringen van goederen en producten tussen Europese entiteiten geldt een zogenaamde intracommunautaire levering. Onder bepaalde voorwaarden zijn ze vrijgesteld van btw.

Wanneer Duitse bedrijven transacties aanbieden aan klanten in een ander EU-land, is er sprake van een zogenaamde intracommunautaire dienst. Aangezien de activiteit niet in Duitsland plaatsvindt, wordt zij niet daar belast, maar op de plaats waar de ontvanger is gevestigd. In deze gevallen is de zogenaamde verleggingsregeling van toepassing.

Wat is de procedure voor de verleggingsregeling?

In deze procedure int de ontvanger van de transactie btw, niet de aanbieder. Artikel 196 van de btw-richtlijn van de EU Regelgeving kan de belastingplicht voor grensoverschrijdende leveringen van goederen en diensten omkeren. In dit geval hebben Duitse bedrijven alleen nettobedragen op hun facturen staan. Ze moeten ook de schriftelijke toevoeging "belastingplicht van de ontvanger van de dienst" op facturen bevatten. De verleggingsregeling is onder bepaalde voorwaarden van toepassing in alle EU-lidstaten. De rechtsgrondslag is de voor alle EU-landen bindende btw-richtlijn (Richtlijn 2006/112/EG) en in het Duitse kooprecht § 13b UStG.

Welke btw-regels zijn van toepassing in derde landen?

In tegenstelling tot de binnenlandse en communautaire belasting is de BTW in derde landen onderworpen aan individuele regelingen. Algemene, grensoverschrijdende regelgeving bestaat niet. Velen, waaronder Canada, Oostenrijk, China, Groot-Brittannië, Singapore, Zwitserland en de VS, gebruiken de verleggingsregeling om btw te innen. Bovendien heeft Duitsland met sommige landen vergelijkbare belastingovereenkomsten. Hoewel Duitse bedrijven zich in sommige gevallen ook in het betreffende land voor de btw moeten registreren of een "fiscaal vertegenwoordiger" moeten aanwijzen om hen in belastingzaken te vertegenwoordigen.

Voordat je een factuur naar een niet-Europees land verzendt, moet je op de hoogte zijn van de wettelijke vereisten. Gebruik Stripe Tax om belastingen eenvoudiger te maken, zodat je je beter kunt richten op de kerntaken van je onderneming. Met Stripe Tax wordt automatisch het juiste belastingbedrag berekend en geïnd, ongeacht aan welk land je je goederen en diensten verkoopt. Dit elimineert de noodzaak van tijdrovend onderzoek naar welke btw-regelgeving van toepassing is in een specifiek derde land. Stripe handelt je belastingregistraties en betalingen voor je af, zodat je eenvoudig de btw voor wereldwijde betalingen kunt berekenen, innen en aangeven.

BTW in het binnenland, op het grondgebied van de Gemeenschap en in derde landen

Wat moet je weten bij het importeren en exporteren van goederen naar derde landen?

Volgens § 4 nr. 1a en § 6 UStG zijn leveringen van Duitse ondernemingen aan entiteiten in derde landen belastingvrije exportleveringen. Duitse bedrijven hoeven geen btw op hun facturen te vermelden, maar wel op voorwaarde dat de goederen het derde land fysiek bereiken. Een bedrijf kan dit bijvoorbeeld aantonen aan de hand van exportdocumenten of schriftelijke bevestigingen van de douane. Het Duitse bedrijf moet een bewijs van export overleggen om in aanmerking te komen voor de belastingvrijstelling. Zodra de goederen in het derde land aankomen, zijn ze onderworpen aan de douane- en invoer-btw-regelgeving van het betreffende land. Meestal betaalt de ontvangende entiteit deze.

Als bedrijven in derde landen goederen in Duitsland importeren, moet de douane deze inklaren, waardoor ze aan invoer-btw worden onderworpen. Het importerende bedrijf int meestal invoer-btw. Het normale belastingtarief van 19% is van toepassing, of voor bepaalde goederen het verlaagde belastingtarief van 7%. Indien de ontvangende onderneming de goederen voor de onderneming gebruikt, kan zij deze als voorbelasting terugvorderen als onderdeel van haar btw-aangifte.

Wat moet je weten als je diensten verleent in derde landen?

Als een Duits bedrijf diensten aanbiedt aan een klant in een derde land, is dit over het algemeen belastbaar in het land van de ontvanger. Volgens § 3a, § 2, UStG is de plaats van uitvoering ofwel de zetel van de ontvangende cliënt, ofwel de locatie van de vaste inrichting indien de activiteit daar plaatsvindt. Deze verordening is echter alleen van toepassing op B2B transacties. Voor diensten aan particulieren in derde landen brengt de belastingdienst gewoonlijk btw in rekening in Duitsland (zie § 3a, § 1 UStG). Daarom moeten de ontvangers van de uitkering hun ondernemersstatus bewijzen, bijvoorbeeld met behulp van een verklaring van hun verantwoordelijke belastingdienst. Uitzonderingen zijn de zogenaamde catalogusdiensten volgens § 3a, § 4 UStG: in deze gevallen is bewijs niet nodig, omdat ze over het algemeen belastbaar zijn in het derde land, ongeacht de status van de ontvanger van de uitkering.

Dat gezegd hebbende, gelden er speciale regels om de plaats van uitvoering voor sommige diensten te bepalen. Vastgoedactiviteiten zijn bijvoorbeeld belastbaar op de locatie waar het onroerend goed is gelegen. Voorwaarde is wel dat het pand een centraal onderdeel is. In het geval van kortetermijnverhuur van vervoermiddelen is de plaats van uitvoering de plaats waar de vervoermiddelen ter beschikking worden gesteld. Restaurant- en cateringdiensten zijn ook belastbaar wanneer zij worden verricht. Uitzonderingen gelden alleen als dit gebeurt aan boord van een schip, trein of vliegtuig.

Als een buitenlandse entiteit die in een derde land is gevestigd, diensten verleent aan een Duitse onderneming, is de verleggingsregeling van toepassing. Dit betekent dat het Duitse bedrijf, als ontvanger, belastingplichtig wordt en de btw moet betalen.