Duitse bedrijven zijn wettelijk verplicht om aan het einde van het jaar een balans op te stellen. Een belangrijk onderdeel van deze balans zijn de vlottende activa van het bedrijf. In dit artikel lees je wat vlottende activa zijn, wat ze inhouden en hoe ze verschillen van vaste activa. We leggen ook uit waarom vlottende activa belangrijk zijn voor bedrijven die in eigen land actief zijn en hoe de vereisten in Duitsland verschillen van internationale regelgeving. Aan het einde van dit artikel leggen we bovendien uit hoe je vlottende activa kunt berekenen, waarbij we twee concrete voorbeelden geven.

Wat staat er in dit artikel?

• Definitie: vlottende activa vereenvoudigd
  
• Wat is het verschil tussen vlottende en vaste activa?
  
• Wat houden vlottende activa in?
  
• Waarom zijn vlottende activa belangrijk voor ondernemingen in Duitsland?
  
• Vereisten met betrekking tot vlottende activa in Duitsland versus internationaal
  
• De vlottende activa berekenen
  
• Voorbeelden van vlottende activa
  

Definitie: vlottende activa vereenvoudigd

Op een balans van een bedrijf bevat de post vlottende activa alle aankopen die worden aangehouden voor verkoop, verwerking of consumptie. Ze blijven niet onbeperkt in omloop; in plaats daarvan gaan ze binnen een beperkte of middellange termijn over in andere vormen of in contanten. Dergelijke items hebben dus een korte levensduur en kunnen snel in geld worden omgezet.

Wat is het verschil tussen vlottende en vaste activa?

De totale bezittingen van een organisatie vallen uiteen in twee hoofdcategorieën: vlottende en vaste activa. Beide soorten spelen een verschillende rol in de dagelijkse bedrijfsvoering en zijn onderworpen aan hun eigen reeks wettelijke vereisten.

In tegenstelling tot kortetermijnposten blijven langetermijnposten in de organisatie en worden ze gedurende een langere periode toegepast om lopende activiteiten te ondersteunen. Ze omvatten:

• Materiële activa, zoals machines, voertuigen of kantoorapparatuur
  
• Immateriële activa, zoals octrooien, licenties en merk- of handelsmerkrechten
  
• Financiële activa, zoals bezittingen, effecten of obligaties
  

In § 247.2 van het Duitse Wetboek van Koophandel (HGB) wordt de reikwijdte van langetermijnbeleggingen gespecificeerd. Vlottende activa worden bepaald volgens het uitsluitingsbeginsel en omvatten alle middelen die niet tot de vaste activa behoren.

Wat houden vlottende activa in?

In § 266 van het HGB worden vlottende activa gedetailleerd beschreven als onderdeel van de uitsplitsing van een balans, die een lijst bevat van alle items in die sectie, uitgesplitst per type.

Wat wordt verstaan onder vlottende activa

Niet alle effecten vallen onder de categorie kortlopende activa. Ze worden alleen in die groep opgenomen wanneer ze worden aangehouden als tijdelijke kasreserves of wanneer de organisatie van plan is ze voor een beperkte periode aan te houden. Het beoogde doel op het moment van verwerving bepaalt uiteindelijk of een effect tot de categorie kortlopende of langlopende activa behoort.

Waarom zijn vlottende activa belangrijk voor ondernemingen in Duitsland?

In § 242 en § 264 van het HGB worden ondernemingen in Duitsland verplicht om een jaarrekening op te stellen. Die bestaat uit de balans en een winst- en verliesrekening, plus toelichtingen en een managementverslag, indien van toepassing. De balans geeft een uitgebreid overzicht van de bezittingen, resultaten en financiële positie van de onderneming.De balans biedt een uitgebreid overzicht van de bezittingen, inkomsten en financiële positie van het bedrijf. Vlottende activa spelen daarbij een belangrijke rol, omdat ze een aanzienlijk deel van de middelen vertegenwoordigen. Het correct boeken van vlottende activa is dan ook van cruciaal belang om te voldoen aan de wettelijke voorschriften.

Ze zijn ook belangrijk voor ondernemingen in Duitsland met betrekking tot het volgende:

Liquiditeit veiligstellen

Elke organisatie heeft doorlopende verplichtingen die snel moeten worden voldaan. Denk aan salarissen, facturen van leveranciers, belastingen of leningen. Vlottende activa zorgen voor de liquiditeit die nodig is om deze verplichtingen te dekken. Als er op korte termijn niet genoeg middelen zijn, kan dat leiden tot knelpunten, waardoor de solvabiliteit van een onderneming in gevaar kan komen. Als verplichtingen te laat of helemaal niet worden voldaan, kan dat ook het vertrouwen van zakenpartners en investeerders schaden.

Stabiliteit en flexibiliteit

Ondernemingen die gebruikmaken van toekomstgerichte cashflowplanning en hun huidige activa efficiënt inzetten, kunnen onnodige leningen vermijden en zo hun rentekosten verlagen. Ze zijn ook beter in staat om te reageren op seizoensgebonden schommelingen, plotselinge marktontwikkelingen of onverwachte uitgaven. Anticiperende kortetermijnplanning van middelen kan dus de financiële stabiliteit verbeteren en je meer flexibiliteit geven bij het leiden van je onderneming.

Winstgevendheid

Als je niet over voldoende vlottende activa beschikt, kan dat leiden tot betalingsachterstanden, terwijl een teveel aan vlottende activa de winstgevendheid kan verminderen. Dankzij verbeterde kortetermijnmiddelen kunnen ondernemingen hun investeringen in voorraden en vorderingen snel omzetten in contanten. Hoe sneller dat kapitaal beschikbaar komt, hoe meer een organisatie het kan inzetten voor groei, waardoor onnodige blokkades worden voorkomen. Dat betekent dat je je winstgevendheid kunt verhogen als je efficiënt gebruikmaakt van je vlottende.

Evenwichtig beheer

3,4 miljoen bedrijven in Duitsland zijn kleine en middelgrote ondernemingen (kmo's) – dat is 99,3% van alle bedrijven in het land. Een evenwichtige aanpak van het beheer van de vlottende activa is belangrijk voor dit soort bedrijven, omdat ze afhankelijk zijn van een evenwichtige liquiditeitsplanning. Sectoren met snelle productiecycli, zoals de detailhandel, de industrie of de dienstensector, hebben hier het meest mee te maken, omdat overtollige voorraden geld naar opslag leiden in plaats van naar groei. Te lage voorraden kunnen leiden tot knelpunten in de productie of vertragingen in de leveringen.

Vereisten met betrekking tot vlottende activa in Duitsland versus internationaal

De vereisten voor het rapporteren van vlottende activa in Duitsland zijn vastgelegd in het HGB en zijn bindend voor de meeste binnenlandse bedrijven. Aan de beurs genoteerde entiteiten zijn echter onderworpen aan de International Financial Reporting Standards (kortweg IFRS ). Moedermaatschappijen die niet op de kapitaalmarkt gericht zijn, kunnen vrijwillig geconsolideerde jaarrekeningen volgens IFRS opstellen. § 315a van het HGB bepaalt welke aanvullende regels in dit geval van toepassing zijn.

Het belangrijkste doel van het HGB is om schuldeisers te beschermen, door te eisen dat bedrijven en verplichtingen zorgvuldig worden gewaardeerd. De IFRS daarentegen is in de eerste plaats bedoeld om investeerders te beschermen en streeft ernaar om een zo realistisch mogelijk beeld te geven van de middelen, resultaten en algehele positie van een onderneming. Dat verschil komt duidelijk naar voren in verschillende belangrijke aspecten van de boekhouding en waardering.

HGB versus IFRS: de belangrijkste verschillen voor vlottende activa

Hieronder vind je een paar opvallende verschillen tussen het Duitse Handelswetboek (HGB) en de internationale normen voor financiële verslaglegging (IFRS):

Vermogensmeting
De Duitse handelswet vereist dat items tegen historische kostprijs worden geboekt, terwijl de IFRS machtiging geeft voor waardering op basis van marktwaarden.

Goodwill
Goodwill is de toegevoegde waarde die een bedrijf heeft bovenop materiële zaken, zoals gebouwen of machines. Factoren zoals merkbekendheid of klantrelaties zijn daarvoor bepalend. De IFRS vereist dat organisaties deze meerwaarde in het eigen vermogen opnemen en ze verminderen wanneer de waarde ervan daalt. Het HGB vereist daarentegen dat goodwill over een bepaalde periode wordt afgeschreven, ongeacht of de waarde van het bedrijf daadwerkelijk daalt.

Intern gegenereerde immateriële activa
Het HGB staat in principe niet toe dat intern gegenereerde immateriële activa, zoals licenties, branding of software, op de balans worden geboekt. Toch hebben ondernemingen een keuze als die goederen deel uitmaken van hun vlottende activa. Volgens de IFRS moeten bedrijven dit soort niet-fysieke posten activeren, op voorwaarde dat het bedrijf er economisch voordeel uit haalt en ze op betrouwbare wijze kan waarderen.

Omzetverantwoording
De IFRS staat entiteiten toe om inkomsten vooraf te erkennen, bijvoorbeeld door de inkomsten uit een contractproductieopdracht geleidelijk te boeken naarmate het werk vordert. Het HGB daarentegen boekt inkomsten pas wanneer ze gerealiseerd zijn en eist dat verliezen onmiddellijk worden erkend zodra ze zich voordoen.

Fiscale waardering
Een jaarrekening die voldoet aan het HGB dient ook als basis voor de berekening van de belastbare winst van een onderneming. Een jaarrekening die voldoet aan de IFRS wordt daarentegen niet gebruikt voor belastingdoeleinden.

De vlottende activa berekenen

In § 247.1 van het HGB worden kortlopende posten aan de bezitszijde geplaatst, vermeld onder vaste activa. De structuur plaatst items in volgorde van inwisselbaarheid, dus hoe verder je naar beneden gaat, hoe gemakkelijker ze in contanten kunnen worden omgezet. Om de vlottende activa te berekenen, worden alle relevante factuurregels geregistreerd en opgeteld.

In bepaalde situaties wordt het netto werkkapitaal berekend door de kortlopende verplichtingen af te trekken van de kortetermijnposities. De netto vlottende activa geven het deel van de kortetermijnmiddelen weer waarover een onderneming daadwerkelijk kan beschikken.

Stripe Revenue Recognition kan je helpen om de vlottende activa correct te berekenen door alle inkomsten aan de juiste rapporteringsperiode toe te wijzen. Inkomsten tellen als gerealiseerd zodra de organisatie ze genereert. Dat levert betrouwbare cijfers op die een nauwkeurige meting van resultaten mogelijk maken. Revenue Recognition vermindert ook het risico op boekhoudfouten en mislukte transacties.

Voorbeelden van vlottende activa

Hieronder vind je twee verzonnen voorbeelden van vlottende activa op een balans uitgesplitst volgens § 266 van het HGB.

Voorbeeld 1: kleine detailhandel

Voorbeeld 2: middelgroot bedrijf in machinebouw