E-commerce wint om verschillende redenen aan populariteit in Italië: lagere kosten door het gebrek aan fysieke faciliteiten, uitbreiding naar nieuwe markten door klanten in afgelegen gebieden te bereiken, grotere merkzichtbaarheid online in vergelijking met andere advertentiemethoden en toenemende tendensen van klanten om online te winkelen.

Als je van plan bent een online e-commercebedrijf te starten of internationaal uit te breiden, zijn er verschillende vereisten waarmee je rekening moet houden, waaronder het naleven van de facturatievoorschriften voor e-commerce. Wanneer is facturatie verplicht? Wat is het verschil tussen directe en indirecte e-commerce? Hoe maak je een factuur voor e-commerce? We onderzoeken al deze onderwerpen in dit artikel.

Wat staat er in dit artikel?

• Verschillen tussen directe en indirecte e-commerce
  
• Facturatie voor indirecte e-commerce
  
• Facturatie voor directe e-commerce
  
• Elektronische facturen maken voor e-commerce
  

Verschillen tussen directe en indirecte e-commerce

De wettelijke facturatievereisten voor e-commerceactiviteiten verschillen naargelang het gaat om directe of indirecte e-commerce. Deze vereisten variëren ook op basis van de aard van de ontvangers (particuliere klanten (B2C) of zakelijke exploitanten (B2B) en de locatie van de ontvanger, ongeacht of deze in Italië, een ander EU-land of buiten de EU is.

Dit is het verschil tussen directe en indirecte e-commerce:

• Indirecte e-commerce (materiële goederen): Het online kopen en verkopen van fysieke goederen (zoals kleding, huishoudelijke artikelen, boeken, accessoires en etenswaren) die ondernemingen vervolgens naar opgegeven adressen verzenden
  
• Directe e-commerce (immateriële goederen): Het kopen en verkopen van virtuele goederen (zoals abonnementen, hostingdiensten, software en webdomeinen), waarbij de volledige transactie elektronisch plaatsvindt, inclusief de levering
  

Facturatie voor indirecte e-commerce

Voor de toepassing van de belasting over de toegevoegde waarde (btw) kwalificeert de Italiaanse belastingdienst transacties via indirecte e-commerce als een levering van goederen en maakt het een onderscheid tussen:

• Verkoop aan particulieren (indirecte B2C-e-commerce)
  
• Verkoop aan andere ondernemingen (indirecte B2B-e-commerce)
  

In het geval van indirecte B2C-e-commerce moeten we nog meer onderscheid maken tussen particulieren:

• In Italië
  
• Vanuit andere EU-landen
  
• Uit landen buiten de EU
  

Indirecte B2C-facturatie via e-commerce met Italiaanse particulieren

Indirecte B2C-transacties voor e-commerce zijn onderworpen aan de regelgeving voor verkoop op afstand en zijn daarom vrijgesteld van de verplichting om het volgende uit te geven:

• Een factuur (tenzij de klant hierom vraagt)
  
• Een ontvangstbewijs of belastingontvangstbewijs
  

Je moet echter de dagelijkse transacties registreren in het speciale register voor btw-verrekening, dat wordt vermeld in artikel 24 van presidentieel decreet nr. 633/1972.

Indirecte B2C-facturatie via e-commerce met personen uit andere EU-landen

De Italiaanse belastingdienst behandelt indirecte e-commercetransacties tussen EU-tegenpartijen als transacties op afstand. Volgens het btw-territorialiteitsvereiste vindt de btw-heffing plaats in de EU-lidstaat waar een onderneming de goederen levert, met de optie om zich aan te sluiten bij het éénloketsysteem voor btw (VAT OSS). Wanneer een onderneming deze verordening overtreedt, heft de belastingdienst btw in de EU-staat waar de onderneming de goederen naartoe heeft gestuurd als de leverancier:

• In slechts één EU-lidstaat is gevestigd
  
• Niet heeft gekozen voor belastingheffing op de plaats van bestemming
  
• De beschermingsdrempel niet heeft overschreden
  

Als de totale afstandsverkoop binnen de EU in het voorgaande kalenderjaar niet meer dan € 10.000 euro (de beschermingsdrempel) bedroeg, is de btw die van het land van vertrek. Dit kan rechtstreeks gebeuren of door de aanstelling van een fiscaal vertegenwoordiger. Leveranciers kunnen echter kiezen voor het vereenvoudigde OSS-proces.

Als de leverancier binnen een kalenderjaar de drempel van € 10.000 euro (totale nettowaarde van de btw) overschrijdt, is deze onderworpen aan de standaard btw-heffing op basis van het land van bestemming van de goederen.

Om te bepalen of je de drempel van € 10.000 overschrijdt, kun je de totale waarden, exclusief btw, van de volgende transacties aan particuliere klanten in de loop van het jaar bij elkaar optellen:

• Intracommunautaire afstandsverkoop van goederen
  
• Telecommunicatie-, omroep- en elektronische diensten (TTE) die worden geleverd aan particulieren in alle lidstaten behalve het land van herkomst van de leverancier
  

Stel dat een onderneming in Italië bijvoorbeeld € 4000 euro aan TTE-diensten aanbiedt aan particulieren in Frankrijk. Dezelfde onderneming verdient ook € 9000 euro aan afstandsverkoop van goederen van Italië naar Duitsland. Aangezien de transacties de drempel van € 10.000 euro overschrijden, draagt het land van de natuurlijke persoon de belastingdruk van eventuele volgende transacties.

Indirecte B2C-facturatie via e-commerce aan personen uit niet-EU-landen

Hoewel het uitgeven van een factuur niet verplicht is, is het raadzaam omdat de douane er vaak om vraagt voor exportdoeleinden. In dat geval moet je een standaard btw-factuur uitreiken overeenkomstig artikel 8 van het presentiële decreet 633/72.

Op goederen die via de douane worden verzonden, worden btw en invoerrechten geheven volgens de voorschriften van het land van bestemming. Na inklaring en levering is het registreren van de Movement Reference Number (MRN) belangrijk. Deze certificering garandeert dat de goederen de EU hebben verlaten en bevestigt dat je aan alle btw- en douanevereisten hebt voldaan.

Facturatie voor indirecte B2B-e-commerce

Voor alle B2B-transacties moet de onderneming een elektronische factuur uitgeven. Dit omvat de verkoop aan bedrijven in Italië, andere EU-landen en niet-EU-landen.

Bij B2B-transacties is de territorialiteitsvereiste relevant omdat de btw niet wordt geheven in het land van vertrek, maar in het land van bestemming volgens het belastingstelsel van dat land.

Bij verkopen aan een ander EU-land moet een Italiaanse onderneming het btw-identificatienummer van de andere onderneming in de EU verifiëren die het verstrekt aan de hand van de database systeem voor de uitwisseling van btw-informatie(VIES).

Voor de exportprocedure naar niet-EU-landen is er geen onderscheid op basis van de aard van de klant (of het een particulier of een onderneming is). De voorwaarden bij de verkoop van goederen aan personen uit niet-EU-landen zijn dus van toepassing.

Facturatie voor directe e-commerce

Directe e-commercetransacties zijn commerciële transacties die uitsluitend langs elektronische weg worden uitgevoerd, waarbij immateriële virtuele producten (zoals software, gegevens, afbeeldingen en muziek) worden geleverd die ontvangers via downloads verkrijgen.

Zoals bepaald in artikel 7, lid 1, van verordening (EU) nr. 282/2011 omvatten elektronisch geleverde diensten 'diensten die via internet of een elektronisch netwerk worden geleverd en waarvan de aard de levering ervan in wezen geautomatiseerd maakt en een minimale menselijke tussenkomst vereist, en onmogelijk te waarborgen is bij gebrek aan informatietechnologie'.

Transacties die zijn inbegrepen in elektronische diensten

Elektronische diensten omvatten:

• Het leveren van gedigitaliseerde producten, waaronder software en wijzigingen aan of upgrades van software
  
• Diensten die een zakelijke of persoonlijke aanwezigheid op een elektronisch netwerk, zoals een website of webpagina, bieden of ondersteunen
  
• Diensten die automatisch worden gegenereerd vanaf een computer via het internet of een elektronisch netwerk als reactie op specifieke gegevensinvoer door de ontvanger
  
• De betaling van een vergoeding om het recht te krijgen om goederen of diensten te koop aan te bieden op een website die fungeert als een online marktplaats, waar potentiële klanten via een geautomatiseerde procedure een bod uitbrengen.
  
• Internetservicepakketten
  
• Alle andere diensten vermeld in bijlage I bij EU-verordening nr. 282/2011
  

Transacties die niet worden gebruikt voor elektronische diensten

Volgens artikel 7, lid 3 van EU-verordening nr. 282/2011 vallen de volgende diensten buiten het toepassingsgebied van elektronische diensten:

• Omroep- en telecommunicatiediensten
  
• Goederen die online zijn gekocht
  
• Cd-roms (inclusief videogames), gedrukt materiaal (boeken, kranten), audio- en videocassettes, en dvd's
  
• Diensten van professionals die via e-mail worden geleverd
  
• Offline fysieke reparatiediensten van computerapparatuur
  
• Reclame- en telefonische helpdeskdiensten
  
• Diensten van conventionele veilingmeesters die afhankelijk zijn van directe menselijke tussenkomst
  
• Online boeken van toegangskaarten voor evenementen of hotelovernachtingen
  

Is het verplicht om een factuur uit te geven bij directe e-commerce?

Voor directe B2C-e-commerce is het uitgeven van een factuur niet verplicht, tenzij het individu hierom vraagt. Het is ook niet verplicht om een kassabon of volledige bon af te geven. Voor btw-verrekening moet je echter de dagelijkse verkoopontvangsten registreren in het speciale register, zoals vermeld in artikel 24 van presidentieel decreet nr. 633/1972.

Bij B2B-e-commerce moet je echter altijd een factuur uitgeven.

Territorialiteit van btw in directe e-commerce

Met betrekking tot directe e-commercediensten zijn zowel B2B- als B2C-verkoop onderworpen aan btw in het land van bestemming, ongeacht waar de leverancier is gevestigd (een EU- of niet-EU-land).

Het onderscheid tussen B2B- en B2C-relaties bestaat uitsluitend met het oog op de toepassing van de btw, met name:

• In B2B-relaties moet de leverancier een factuur uitreiken zonder btw toe te passen, aangezien deze handelingen niet belastbaar zijn op grond van artikel 7-ter van presidentieel decreet 633/1972. De klant is dan verantwoordelijk voor het uitreiken en registreren van de ontvangen factuur in overeenstemming met de verleggingsregeling.
  
• In B2C-relaties betalen leveranciers (EU of niet-EU) de belasting direct nadat ze zich hebben geregistreerd voor btw in het EU-land van de klant met behulp van het speciale OSS-regime.
  

Elektronische facturen maken voor e-commerce

Bij de hierboven genoemde verplichte facturatie voor e-commerce moeten ondernemingen de factuur verzenden via het uitwisselingssysteem (SDI) van de Agenzia delle Entrate (de Italiaanse belastingdienst). Ondernemingen moeten hiervoor software voor elektronische facturatie gebruiken, waaronder betaalde software die wordt aangeboden door marktaanbieders of de gratis tools die de Agenzia delle Entrate biedt.

Daarna moet je de elektronische factuur opstellen met de volgende gegevens:

• Uitgiftedatum
  
• Relevant sequentieel nummer
  
• Belastinggegevens van de verkoper
  
• Belastinggegevens van de koper
  
• Geleverde producten of diensten
  
• Bedrag
  
• Btw (indien van toepassing)
  
• Code van de ontvanger
  

De code van de ontvanger is het elektronische adres dat het SDI gebruikt om de factuurontvanger of het gecertificeerde e-mailadres (PEC) te identificeren. De code bestaat uit zeven cijfers voor B2B- of B2C-facturen en uit zes cijfers voor facturen die zijn uitgegeven aan een overheidsinstantie. Omgekeerd, als je een factuur uitgeeft aan een particulier zonder btw-nummer, moet je de code 00000000 invoeren in het veld voor de code van de ontvanger en alleen de belastingcode opgeven.

Naarmate je onderneming groeit, kan het beheer van het facturatieproces voor e-commerce steeds complexer worden. Sommige tools kunnen helpen om dit proces te automatiseren, zoals Stripe Invoicing, een uitgebreid en schaalbaar facturatieplatform waarmee je facturen voor zowel eenmalige als terugkerende betalingen kunt maken en verzenden zonder dat je code hoeft te schrijven. Met Invoicing bespaar je tijd en ontvang je sneller betalingen: klanten betalen 87% van Stripe-facturen binnen 24 uur. Daarnaast kun je door samenwerking met externe partners Invoicing ook gebruiken voor elektronische facturatie.