Garantieomzet zijn de inkomsten die een bedrijf verantwoordt uit het aanbieden van garanties op zijn producten. Deze inkomstenstroom weerspiegelt de zekerheid van een bedrijf aan zijn klanten tegen defecten of storingen, en dient als een indicator van de betrouwbaarheid van het product en de toewijding van het bedrijf aan kwaliteit. In de financiële verslaggeving is garantieomzet van invloed op de totale omzetcijfers en de winstgevendheid. Het helpt beleggers en analisten ook inzicht te krijgen in de aftersales-strategieën voor het genereren van inkomsten en mogelijke toekomstige verplichtingen.

Garantieomzet is belangrijk in de auto- en elektronica-industrie, waar producten complex zijn en hogere kosten met zich meebrengen. Bedrijven kunnen een concurrentievoordeel behalen door deze inkomstenstroom effectief te beheren.

Hieronder bespreken we hoe omzetverantwoording werkt met garantieomzet, en wat de uitdagingen en strategieën zijn voor bedrijven die garantieomzet verantwoorden.

Wat staat er in dit artikel?

• Soorten garanties en hun impact op omzetverantwoording
  
• ASC 606 en verantwoording van garantieomzet
  
• Voorbeelden van verantwoording van garantieomzet
  
• Uitdagingen in de boekhouding van garantieomzet
  
• Strategieën voor het beheer van garantieomzet
  

Soorten garanties en hun impact op omzetverantwoording

Er zijn twee belangrijke soorten garanties waar bedrijven mee te maken hebben: garanties van het type verzekering en garanties van het type service.

Verzekeringsgaranties zijn een basisgarantie dat een product vrij is van defecten en zal werken zoals beloofd. Dit is de standaardgarantie die hoort bij het kopen van een nieuwe telefoon of auto. Voor boekhoudkundige doeleinden worden deze garanties niet los van de verkoop behandeld. De omzet uit de verkoop wordt onmiddellijk vastgelegd en de kosten in verband met mogelijke reparaties worden geschat en vastgelegd als een garantieverplichting.

Servicegaranties zijn servicecontracten die extra bescherming of onderhoud over een langere periode beloven. Boekhoudkundig gezien worden deze los gezien van de oorspronkelijke verkoop. De omzet uit deze garanties worden in de loop van het contract verantwoord om de voortdurende verplichting van het bedrijf om service te verlenen gedurende een bepaalde periode weer te geven.

ASC 606 en verantwoording van garantieomzet

ASC 606, een standaard voor financiële verslaggeving die de omzetverantwoording regelt, gebruikt een vijfstappenmodel om bedrijven te helpen omzet correct te verantwoorden. De manier waarop bedrijven garantieomzet verantwoorden, hangt af van de vraag of de garanties in een contract als afzonderlijke prestatieverplichtingen worden beschouwd. Hieronder lees je hoe het vijfstappenmodel van toepassing is op garanties.

• Identificeer het contract met een klant: Het bedrijf stelt vast of er een contract is, wat het inhoudt en wat de voorwaarden zijn.

• Identificeer de prestatieverplichtingen in het contract: Het bedrijf identificeert alle afzonderlijke prestatieverplichtingen, of het belooft in een contract om een goed of dienst te leveren. Voor garanties moet het bedrijf bepalen of de garantie een afzonderlijke dienst is of slechts een garantie dat het product werkt. Als de garantie extra diensten biedt die verder gaan dan een basisoplossing, is het waarschijnlijk een duidelijke prestatieverplichting.

• Bepaal de transactieprijs: Het bedrijf berekent hoeveel het verwacht te ontvangen van de klant. Als er afzonderlijke garanties samen met een product worden verkocht, moet de prijs worden uitgesplitst tussen het product en de aanvullende servicegaranties.

• Wijs de transactieprijs toe aan de prestatieverplichtingen in het contract: Als een garantie wordt geïdentificeerd als een afzonderlijke prestatieverplichting, moet het bedrijf er een deel van de transactieprijs aan toewijzen. Dit komt meestal voor bij servicecontracten, niet bij verzekeringsgaranties.

• Verantwoord de omzet wanneer (of als) de entiteit voldoet aan een prestatieverplichting: Het bedrijf verantwoordt omzet wanneer (of als) als het voldoet aan elke prestatieverplichting. Voor verzekeringsgaranties die worden gebundeld met de verkoop van het product, wordt de omzet verantwoord op het verkooppunt. Voor servicegaranties die in de loop van de tijd extra service beloven, wordt de omzet verantwoord gedurende de levensduur van de garantie.

Voorbeelden van verantwoording van garantieomzet

Hier zijn voorbeelden uit twee branches van hoe omzetverantwoording voor garanties in de praktijk kan verlopen. Deze scenario's laten zien hoe autofabrikanten en technologiebedrijven omzet verantwoorden voor hun garanties.

Een autofabrikant verkoopt auto's met uitgebreide garanties

Autofabrikanten bieden doorgaans een standaardgarantie bij elke verkochte auto. Deze garantie dekt defecten voor een bepaalde periode of kilometerstand (bijv. een garantie van drie jaar of 25.000 kilometer). Fabrikanten kunnen ook uitgebreide garanties verkopen met aanvullende dekking buiten de standaardgarantieperiode (bijvoorbeeld het dekken van nog eens twee jaar reparatiediensten).

Onder ASC 606 wordt verzekeringsgarantie niet behandeld als afzonderlijke prestatieverplichting, maar servicegarantie wel. Zo wordt de omzet voor elk ervan verantwoord.

• Het contract omvat de verkoop van de auto met de inbegrepen garantie en de optionele verlengde garantie.

• Er worden twee verplichtingen geïdentificeerd: de verkoop van de auto (inclusief de standaardgarantie) en de uitgebreide servicegarantie.

• Als de auto wordt verkocht voor 30.000 euro en de verlengde garantie wordt verkocht voor 1500 euro extra, wordt de transactieprijs vastgesteld op 31.500 euro.

• 30.000 euro wordt toegewezen aan de verkoop van de auto (inclusief de standaardgarantie) en 1500 euro wordt toegewezen aan de verlengde garantie.

• 30.000 euro aan omzet wordt onmiddellijk bij levering van de auto verantwoord. De 1500 euro aan omzet uit verlengde garantie wordt verantwoord over de periode van twee jaar van de verlengde garantie, aangezien de fabrikant dekking en service biedt.

Een techbedrijf verkoopt laptops met optionele beschermingsplannen

Techbedrijven bundelen vaak verzekeringsgaranties met hun producten en verkopen uitgebreide serviceplannen afzonderlijk. Wanneer een laptopfabrikant bijvoorbeeld zijn producten verkoopt, kan deze een standaardgarantie van één jaar bevatten, terwijl klanten ook de mogelijkheid krijgen om een driejarig beschermingsplan te kopen. De verzekeringsgarantie garandeert dat de laptop gedurende één jaar vrij is van defecten, terwijl de servicegarantie aanvullende diensten omvat, zoals dekking voor onopzettelijke schade en uitgebreide reparatiedekking.

Onder ASC 606 wordt verzekeringsgarantie niet beschouwd als afzonderlijke prestatieverplichting, maar servicegarantie wel. Dit is hoe de omzet wordt verantwoord.

• Het contract omvat de verkoop van de laptop met de gebundelde garantie van één jaar en het extra beschermingsplan van drie jaar.

• Er worden twee verschillende verplichtingen vastgesteld: de verkoop van de laptop (inclusief de standaardgarantie) en het uitgebreide beschermingsplan.

• De laptop wordt verkocht voor 1000 euro en het beschermingsplan wordt verkocht voor 200 euro. De totale transactieprijs is 1200 euro.

• 1000 euro wordt toegewezen aan de verkoop van laptops en 200 euro aan de verlengde garantie.

• 1000 euro aan omzet wordt verantwoord op het moment van verkoop. De 200 euro aan omzet wordt verantwoord over de driejarige duur van het beschermingsplan, waarin diensten zullen worden geleverd.

Uitdagingen in de boekhouding van garantieomzet

De boekhouding van garantieomzet onder ASC 606 kan uitdagingen opleveren, vooral als het gaat om gebundelde producten en het schatten van garantiekosten. Deze uitdagingen kunnen van invloed zijn op de manier waarop bedrijven hun financiële gezondheid rapporteren, hun inkomsten beheren en voldoen aan de boekhoudnormen. Hier zijn enkele problemen waar je tegenaan kunt lopen.

• Garanties classificeren: Als een bedrijf een product verkoopt met zowel een standaardgarantie als een optionele servicegarantie, moet het boekhoudteam zorgvuldig beoordelen of de garanties verschillen van het product zelf. Het verkeerd classificeren van een servicegarantie als een verzekeringsgarantie kan leiden tot onjuiste omzetrapportage en mogelijke complianceproblemen.

• Transactieprijzen toewijzen: Wanneer producten worden verkocht met aanvullende garanties, moeten bedrijven de transactieprijs verdelen over de verschillende onderdelen. Deze toewijzing moet een afspiegeling zijn van de op zichzelf staande verkoopprijzen van elk onderdeel. Dit kan moeilijk te bepalen zijn, vooral bij gebundelde pakketten die geen duidelijke marktwaarde hebben voor elk onderdeel of waarbij de onderdelen sterk op maat zijn gemaakt.

• Garantiekosten schatten: Bedrijven moeten een schatting maken van de kosten voor het nakomen van hun garantieverplichtingen. Dit kan moeilijk zijn omdat deze afhangen van verschillende variabelen, zoals het aantal productdefecten en de kosten van reparaties, vervangende onderdelen en arbeid. Dit is nog uitdagender voor bedrijven met producten die nieuw op de markt zijn of die een beperkte prestatiegegevensgeschiedenis hebben. Als garantiekosten hoger dan zijn verwacht kan dit betekenen dat de verplichtingen van een bedrijf te laag zijn gerapporteerd, wat kan leiden tot financiële verrassingen die het beleggersvertrouwen en de aandelenkoersen kunnen beïnvloeden.

• Veranderende bedrijfsomstandigheden beoordelen: Economische, regelgevende en technologische veranderingen kunnen ook van invloed zijn op de garantiekosten. Als een nieuwe regelgeving bijvoorbeeld de reparatiekosten verhoogt of extra veiligheidscontroles onder de garantie vereist, kunnen de eerder geschatte kosten achterhaald raken. Bedrijven moeten deze externe factoren voortdurend in de gaten houden en hun schattingen van garantiekosten en opgenomen verplichtingen dienovereenkomstig aanpassen.

• Gegevens verzamelen en analyseren: Om garantiekosten nauwkeurig in te schatten, moeten bedrijven systemen hebben om gegevens over garantieclaims, reparatiekosten, percentage productdefecten en gebruikspatronen van klanten te verzamelen en te analyseren. Deze systemen kunnen tijdrovend en kostbaar zijn om te onderhouden, vooral voor bedrijven die in meerdere markten of met verschillende productlijnen actief zijn.

Strategieën voor het beheer van garantieomzet

Bedrijfseigenaren moeten strategisch nadenken over het beheer van garantieomzet om ervoor te zorgen dat ze de omzet correct verantwoorden. Hier zijn enkele best practices die kunnen helpen.

• Stel duidelijke garantievoorwaarden: Leg in detail vast wat gedekt is, wat niet, en hoe lang de garantie duurt. Dit kan verwarring bij de klant voorkomen en het gemakkelijker maken om onderscheid te maken tussen basisgaranties waarvoor geen afzonderlijke omzetverantwoording vereist is en garanties waarbij dat wel het geval is.

• Optimaliseer het boekhoudproces: Ontwikkel een eenvoudig systeem voor garantieboekhouding. Zorg ervoor dat teams die contracten, boekhouding en financiën afhandelen, samenwerken en dat ze regelmatig controles en audits uitvoeren om problemen op te sporen voordat ze groter worden.

• Analyseer garantiegegevens: Kijk naar garantieclaims uit het verleden om trends te herkennen en toekomstige kosten beter te voorspellen. Identificeer alle producten die waarschijnlijk problemen zullen hebben en pas je schattingen en reserves dienovereenkomstig aan.

• Gebruik strategische prijzen: Gebruik prijsstrategieën die het werkelijke risico en de waarde van de garantie weerspiegelen en bied verschillende dekkingsniveaus, zodat klanten kunnen kiezen wat voor hen werkt. Deze strategie kan betekenen dat er meer in rekening wordt gebracht voor producten met een hoger risico of dat garanties worden gebundeld met andere diensten om ze aantrekkelijker te maken.