De verleggingsregeling is van toepassing wanneer goederen en diensten in het buitenland worden geleverd. Ondernemingen die internationaal actief zijn, moeten het proces uitgebreid bestuderen, omdat het een aanzienlijke invloed heeft op de btw-verplichtingen en facturering.

De verleggingsregeling is echter ook van toepassing in sommige binnenlandse gevallen. In dit artikel leer je wat een verleggingsregeling is, welke landen en diensten er gebruik van maken en waarom deze regeling is ingevoerd. Ook leggen we uit hoe je een correcte verleggingsfactuur maakt.

Wat staat er in dit artikel?

• Wat is de procedure voor de verleggingsregeling?
  
• Wanneer wordt de verleggingsregeling gebruikt?
  
• Waarom bestaat de verleggingsregeling?
  
• In welke landen wordt de verleggingsregeling toegepast?
  
• Hoe zorg ik voor correcte factureren met de verleggingsprocedure?
  

Wat is de procedure voor de verleggingsregeling?

De verleggingsregeling is een regeling die is verankerd in het Duitse en Europese btw-recht op basis van artikel 196 van de Duitse btw-wet (UStG). Bij de meeste internationale leveringen van goederen en diensten tussen belastingplichtige ondernemingen wordt de belastingplicht verlegd naar de ontvanger. De bedrijven die normaliter een dienst factureren, betalen de btw aan de belastingdienst. In het kader van de verleggingsregeling zijn er echter bijzondere gevallen waarin de btw niet wordt betaald door het bedrijf dat de dienst verricht, maar door het bedrijf dat de dienst ontvangt. Dit betekent dat dienstverleners alleen nettobedragen op hun facturen mogen vermelden. De rechtsgrondslag voor de verleggingsregeling is § 13b UStG.

De procedure wordt ook in bepaalde unieke gevallen in eigen land gebruikt, zoals bouw- en schoonmaakdiensten. Deze sectoren zijn namelijk bijzonder kwetsbaar voor btw-fraude. Om te voorkomen dat de btw wordt betaald door het bedrijf dat de dienst ontvangt (maar niet door het bedrijf dat de dienst levert), wordt de belastingplicht soms overgedragen op de ontvanger van de dienst, meestal een binnenlandse klant met recht op aftrek.

Verleggingsregeling versus standaardbelasting

Wanneer wordt de verleggingsregeling gebruikt?

In het algemeen is de verleggingsregeling alleen mogelijk in de B2B sector, dus wanneer bedrijven diensten verlenen aan andere bedrijven. Particulieren zijn uitgesloten van de verleggingsregeling. Een andere belangrijke voorwaarde is dat de betreffende dienst in Duitsland belastbaar moet zijn. Indien aan deze voorwaarden is voldaan, zijn de bepalingen van § 13b, lid 1 en 2, UStG van toepassing.

Een verlegging van de verschuldigde belasting is mogelijk voor de volgende diensten:

• Werken of andere diensten die worden uitgevoerd door een in het buitenland gevestigd bedrijf (onder werken wordt verstaan de levering van goederen voor de verwerking of behandeling waarvan de leverende bedrijven materialen gebruiken die zij zelf hebben verkregen)
  
• Levering van voorwerpen die buiten de insolventieprocedure als zekerheid zijn toegewezen, d.w.z. dat de eigendom van een roerend goed van de schuldenaar op de schuldeiser wordt overgedragen zonder dat de eigendom wordt gewijzigd
  
• Verkopen die vallen onder de wet op de overdrachtsbelasting (RETT)
  
• Aankoop van bouwdiensten, zoals werkzaamheden voor de bouw, reparatie, wijziging of verwijdering van gebouwen, wanneer de ontvangers zelf doorlopend bouwdiensten verlenen
  
• Levering van gas via het aardgasnet en elektriciteit
  
• Aanvoer van goud en vergulden
  
• Levering van mobiele telefoons, tabletcomputers, spelconsoles en geïntegreerde schakelingen met een waarde van ten minste € 5.000 en andere telecommunicatiediensten
  
• Reiniging van gebouwen en hun onderdelen – wanneer de ontvangers van de dienst zelf verleners van schoonmaakdiensten voor gebouwen zijn
  

Is de verleggingsregeling ook van toepassing op kleine ondernemingen?

De verleggingsregeling is niet van toepassing op ondernemingen die overeenkomstig § 19 van het UStG gebruikmaken van de kleineondernemingsregeling. Voor die ondernemingen is het beter om hun diensten in eigen land af te nemen, omdat ze de btw zelf moeten betalen. Kleine ondernemingen zijn verplicht om de btw voor het derde land aan de Duitse belastingdienst af te dragen via de verleggingsregeling. Toch kunnen zij het bedrag niet als voorbelasting claimen.

Waarom bestaat de verleggingsregeling?

De verleggingsregeling is ingevoerd om verschillende redenen, zowel preventief als praktisch:

• Btw-fraude vermijden: Een van de belangrijkste redenen voor de invoering van de verleggingsregeling is de zogenaamde carrouselfraude. Ondernemingen maken gebruik van mazen in de internationale btw-wetgeving: wanneer goederen of diensten tussen landen worden verhandeld, claimen de kopers voorbelasting, maar betalen de handelaren de btw niet. De verleggingsregeling voorkomt dat bedrijven in het ontvangende land een btw-teruggave ontvangen zonder deze eerst te betalen.
  
• Vereenvoudiging van internationaal zakendoen: Voor ondernemingen in de Europese Unie die diensten of goederen over de grens leveren, maakt de verleggingsregeling het eenvoudiger om de btw-verplichtingen te beheren. Ondernemingen die in andere EU-landen actief zijn, hoeven zich geen zorgen te maken over het registreren en betalen van btw in elk land waar ze diensten aanbieden. Dit vermindert de administratieve lasten en vereenvoudigt de boekhouding voor ondernemingen die internationaal actief zijn.
  
• Efficiëntere processen: In de waardeketen zijn vaak meerdere spelers betrokken in vele sectoren, waaronder de bouw. Door de verleggingsregeling hoeven individuele leveranciers minder btw te betalen en kunnen ze later een teruggave krijgen. In plaats daarvan dragen de eindontvangers de verantwoordelijkheid, waardoor het proces efficiënter wordt en de potentiële bronnen van fouten bij de belastinginning worden verminderd.
  
• Vereenvoudiging voor de belastingdienst: De verleggingsregeling vereenvoudigt ook het werk van de Duitse belastingdienst, aangezien zij geen belastingvorderingen in het buitenland hoeven uit te voeren. Hetzelfde geldt voor hun tegenhangers in andere landen. Op die manier ontlast de verleggingsregeling de belastingdienst.
  

In welke landen wordt de verleggingsregeling toegepast?

De verleggingsregeling is in veel landen gebruikelijk, vooral in de EU en in landen met goed ontwikkelde btw-stelsels. Hier zijn enkele voorbeelden:

Europese Unie

Onder bepaalde voorwaarden wordt de verleggingsregeling in alle EU-lidstaten toegepast. De rechtsgrondslag hiervoor is Richtlijn 2006/112/EG van de Raad, die bindend is voor alle EU-landen.

Groot-Brittannië

Sinds het Verenigd Koninkrijk de EU op 31 januari 2020 heeft verlaten, valt vanaf 1 januari 2021 de internationale levering van goederen naar Engeland, Schotland en Wales niet meer onder de Europese btw-richtlijn.

Leveringen aan het VK worden nu over het algemeen beschouwd als belastingvrije exportleveringen. In individuele gevallen is de waarde van de goederen in de zending bepalend voor de btw-behandeling. Kleine zendingen met een netto verkoopprijs van minder dan £ 135 zijn vrijgesteld van douanerechten en omzetbelasting bij invoer. Niettemin zijn deze onderworpen aan de normale Britse btw.

Dit hangt ervan af of de goederen naar klanten of ondernemingen worden verzonden. Op kleine B2C-zendingen moet Britse btw op de factuur staan. Daarom moet het leverende bedrijf zich in het VK registreren voor btw en de belasting dienovereenkomstig betalen. Dit geldt niet als de verkoop via een online platform plaatsvindt, in welk geval de marktplaatsexploitant de btw moet betalen.

Voor zakelijke klanten gelden andere regels: voor kleine B2B-leveringen geldt de verleggingsregeling. Dit betekent dat de onderneming die de dienst ontvangt, btw betaalt in het Verenigd Koninkrijk. De verleggingsregeling is niet van toepassing op diensten die aan particulieren worden verleend, maar in het B2B-segment wel op specifieke diensten zoals consultancy of marketing.

Andere derde landen

De verleggingsregeling wordt ook gebruikt voor internationale leveringen in veel derde landen, waaronder Australië, Canada, Singapore, Zwitserland en de Verenigde Staten. De regels zijn echter niet uniform, dus bedrijven moeten dit altijd per geval controleren.

Voor de zekerheid is het altijd het beste om een professional te raadplegen. Stripe Tax berekent automatisch het juiste belastingbedrag. Dit betekent dat bedrijven zich niet meer hoeven te informeren over de btw-regelgeving in andere landen. Bovendien kun je met Stripe Tax belastingen voor internationale betalingen innen en aangeven en heb je op elk moment centraal toegang tot alle documenten die je nodig hebt voor belastingteruggave.

Hoe zorg ik voor correcte factureren met de verleggingsprocedure?

Een factuur met verleggingsregeling verschilt op twee belangrijke punten van een standaardfactuur. Ten eerste kan het zijn dat op zo'n factuur alleen nettobedragen worden vermeld, d.w.z. dat er geen btw wordt weergegeven. In de tweede plaats moet duidelijk worden aangegeven dat de verleggingsregeling van toepassing is. Daartoe volstaat het om de woorden "Tax Liability of the Service Recipient" of "Reverse Charge" toe te voegen aan facturen in het Engels.

Bovendien moet de in § 14 UStG genoemde verplichte informatie op de factuur worden vermeld. Dit omvat met name:

• Volledige naam en adres van het bedrijf dat het product of de dienst levert
  
• Volledige naam en adres van de ontvanger van het product of de dienst
  
• Datum van de factuur
  
• Datum van levering van het product of de dienst
  
• Belastingnummer dat door de belastingdienst aan het uitvoerende bedrijf is afgegeven of het btw-identificatienummer dat door de federale centrale belastingdienst (BZSt) is afgegeven
  
• Een opeenvolgend uniek factuurnummer
  
• Het aantal en type geleverde producten of de omvang en aard van de geleverde dienst
  

Meer informatie over facturatie vind je in het desbetreffende artikel.