De Italiaanse belasting op digitale diensten (DST) regelt de belasting op digitale diensten die worden geleverd door ondernemingen die binnen het land actief zijn. Als je een onderneming runt die digitale diensten aanbiedt in Italië of van plan bent er een te starten, is het belangrijk om de vereiste informatie te begrijpen, zodat je aan de wet voldoet.
In dit artikel leggen we de DST in Italië uit, inclusief wie deze betaalt, welke diensten worden belast en wat de verantwoordelijkheden van de belastingbetaler zijn.
Wat staat er in dit artikel?
- Belasting op digitale diensten (DST) in Italië
- Wie moet de belasting op digitale diensten betalen?
- Vereisten voor de belasting op digitale diensten
- Jurisdictie van de belasting op digitale diensten in Italië
Belasting op digitale diensten (DST) in Italië
Grote technologiebedrijven en zowel Italiaanse als buitenlandse digitale platforms die in Italië actief zijn, moeten de belasting op digitale diensten betalen, die ook wel de Digital Services Tax, Digital Tax of Web Tax wordt genoemd.
Wat is de Italiaanse belasting op digitale diensten?
De DST is een belasting op inkomsten uit het aanbieden van digitale diensten, waaronder online advertenties, e-commerceplatformdiensten en streamingdiensten. De belasting is vastgesteld in artikel 1, paragrafen 35 tot en met 50, van wet 145/2018 en wordt toegepast tegen een tarief van 3%.
Het doel van deze belasting is om aan te sluiten bij internationale wetgevende inspanningen, zoals die van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), om te voorkomen dat grote internationale ondernemingen die inkomsten genereren via digitale diensten, belasting ontduiken in de landen waar ze actief zijn.
De belasting op digitale diensten berekenen
Het belastingbedrag wordt berekend door een tarief van 3% toe te passen op de relevante belastbare inkomsten. Er wordt rekening gehouden met alle vergoedingen die gedurende het belastingjaar zijn verdiend. Zoals uiteengezet in artikel 1, paragraaf 39, van de begrotingswet 2019, worden de belastbare inkomsten berekend vóór aftrek van de kosten in verband met het verstrekken van digitale diensten en na aftrek van belasting over de toegevoegde waarde (btw) en andere indirecte belastingen.
Wie moet de belasting op digitale diensten betalen?
Artikel 1, lid 37 van Wet 145/2018 bepaalt dat de DDB van toepassing is op inkomsten uit het verlenen van de volgende diensten:
- Het leveren van gerichte advertenties aan klanten via digitale platforms (bijv. websites, applicaties, software)
- Het aanbieden van veelzijdige digitale platforms waar klanten met elkaar kunnen communiceren, inclusief het faciliteren van de directe uitwisseling van goederen of diensten (bijv. sociale netwerken of marktplaatsen)
- Het verzenden van gegevens die van klanten zijn verzameld en die zijn gegenereerd via een digitale interface
Bovendien zijn de regels om te bepalen wie de DDB in Italië moet betalen, onlangs gewijzigd door de begrotingswet 2025. Dit is wat er is veranderd:
Wie moet de belasting op digitale diensten betalen?
|
Vóór de wijzigingen in artikel 1, lid 36, van wet nnummer. 145/2018, aangebracht door de Begrotingswet 2025 |
Na de wijzigingen in artikel 1, lid 36, van wet nummer 145/2018, die zijn aangebracht door de Begrotingswet 2025 |
|---|---|
|
Ondernemingen die in Italië omzet genereerden uit de bovengenoemde digitale diensten, moesten de DDB betalen als ze in het voorgaande jaar gezamenlijk aan de volgende criteria voldeden:
|
Ondernemingen die in Italië omzet genereren uit de bovengenoemde digitale diensten, moeten de DDB betalen als ze in het voorgaande jaar omzet hebben gegenereerd:
|
De vereiste om ten minste € 5,5 miljoen aan inkomsten te genereren uit digitale diensten die in Italië worden geleverd, is niet langer van toepassing.
Vrijstellingen van de belasting op digitale diensten
Artikel 1, paragraaf 37-bis van wet 145/2018 beschrijft specifieke uitsluitingen voor bepaalde diensten, zoals:
- Directe verkoop van goederen en diensten (bijv. e-commerce)
- Levering van goederen of diensten die zijn besteld via de website van de leverancier, waarbij de leverancier niet als tussenpersoon optreedt
- Levering van een digitaal platform waarvan het primaire of enige doel is om digitale content, communicatiediensten of betaaldiensten aan klanten aan te bieden door de entiteit die het platform exploiteert
Vereisten voor de belasting op digitale diensten
Als je onderneming de DST moet betalen, zijn er een paar wettelijke vereisten waaraan je moet voldoen:
Jaarlijkse aangifte
Uiterlijk op 30 juni van elk jaar moeten ondernemingen de omzet van het voorgaande kalenderjaar elektronisch aangeven. Hiervoor moeten ze het DST-formulier op de website van de Italiaanse belastingdienst invullen en indienen, dat rechtstreeks of via een tussenpersoon (zoals een accountant) kan worden verstuurd.
Betaaltermijnen en -methoden voor de belasting op digitale diensten
Nadat je je omzet hebt opgegeven, moet je de betaling vóór de relevante deadlines indienen. De begrotingswet heeft ook wijzigingen aangebracht met betrekking tot de timing en methoden voor het betalen van de DST. Tot 2024 moest de belasting in één keer worden betaald op uiterlijk 16 mei van het jaar volgend op het jaar van de belastingverplichting.
Sinds de wijziging moet de betaling in twee termijnen worden gedaan met behulp van het F24-formulier:
- Een voorschot: Dit is gelijk aan 30% van de verschuldigde belasting voor het voorgaande kalenderjaar en moet uiterlijk op 30 november van het jaar van de belastingverplichting worden betaald.
- Het resterende saldo: Dit bedrag moet uiterlijk op 16 mei van het volgende jaar zijn betaald.
Belastingcodes voor het betalen van de belasting op digitale diensten met het F24-formulier
Zoals vastgesteld in resolutie nr. 14/E van de Italiaanse belastingdienst van 1 maart 2021, moet je de volgende belastingcodes op het F24-formulier gebruiken om de DST te betalen:
- 2700 DIGITAL SERVICES TAX - Artikel 1, paragrafen 35 - 50, van wet nr. 145 van 30 december 2018, zoals gewijzigd
- 2701 DIGITAL SERVICES TAX - Artikel 1, paragrafen 35 - 50, van wet nr. 145 van 30 december 2018, zoals gewijzigd - RENTE
- 2702 DIGITAL SERVICES TAX - Artikel 1, paragrafen 35 - 50, van wet nr. 145 van 30 december 2018, zoals gewijzigd - BOETE
Het bijhouden van de veranderende belastingregels kan een uitdaging zijn voor ondernemingen. Met tools zoals Stripe Tax kun je belastingen berekenen, innen en aangeven op één platform.
Jurisdictie van de belasting op digitale diensten in Italië
Het rechtsgebied van de DST hangt af van de geografische locatie van de klant, ongeacht waar de digitaledienstverlener is gevestigd. Deze belasting is alleen van toepassing als klanten in Italië zijn gevestigd en niet als ze zich in het buitenland bevinden. De geografische locatie van een klant kan worden bepaald via het IP-adres (Internet Protocol) of andere geolocatiesystemen, in overeenstemming met de voorschriften voor de bescherming van persoonsgegevens.
De inhoud van dit artikel is uitsluitend bedoeld voor algemene informatieve en educatieve doeleinden en mag niet worden opgevat als juridisch of fiscaal advies. Stripe verklaart of garandeert niet dat de informatie in dit artikel nauwkeurig, volledig, adequaat of actueel is. Voor aanbevelingen voor jouw specifieke situatie moet je het advies inwinnen van een bekwame, in je rechtsgebied bevoegde advocaat of accountant.