Open banking is de praktijk waarbij externe financiële dienstverleners toegang krijgen tot klantgegevens van banken en andere financiële instellingen. Klanten hebben controle over wie toegang heeft tot hun gegevens en moeten ermee instemmen hun gegevens met derden te delen. Deze gedeelde gegevens, toegankelijk via application programming interfaces (API's), zorgen voor meer innovatie en concurrentie in de financiële branche en hebben de opkomst van fintech en nieuwe aanbiedingen op de markt voor financiële diensten mogelijk gemaakt. De totale transactiewaarde van wereldwijde betalingen met open banking zal naar verwachting stijgen van $ 57 miljard in 2023 tot meer dan $ 330 miljard in 2027.

Open banking is, mits veilig en legaal, gebaseerd op een beveiligingsfundament dat de gevoelige financiële gegevens beschermt die tussen entiteiten worden gedeeld. Hieronder leggen we uit hoe open banking werkt en welke maatregelen klantgegevens veilig houden, zoals API-beveiliging en -identificatie en beschermingsstrategieën.

Wat staat er in dit artikel?

• Waar wordt open banking voor gebruikt?
  
• Hoe werkt open banking?
  
• Wat zijn de beveiligingsuitdagingen bij open banking?
  
• Hoe werken API's met open banking?
  
• API-beveiliging bij open banking
  
• Een beveiligingsstrategie op basis van risico's gebruiken
  
• Zero-trust-beleid implementeren
  
• Identificatie van en bescherming tegen kwetsbaarheden
  

Waar wordt open banking voor gebruikt?

Open banking heeft het delen van gegevens mogelijk gemaakt, waardoor financiële diensten voor klanten en ondernemingen worden verbeterd. Hier zijn een aantal financiële tools en functies die open banking mogelijk heeft gemaakt:

• Apps voor budgettering en besparing: open banking heeft het mogelijk gemaakt om apps van derden te maken die informatie van de bankrekeningen van een gebruiker samenvoegen en budgetterings- en besparingsaanbevelingen bieden op basis van deze uitgebreide weergave.

• Betere krediet- en leningsbeslissingen: kredietverstrekkers hebben snel toegang tot meer financiële gegevens en kunnen deze analyseren via open banking, wat kan leiden tot betere kredietbeslissingen en snellere goedkeuring van leningen.

• Bankdiensten op maat: financiële instellingen kunnen de gegevens waartoe men via open banking toegang heeft, gebruiken om gepersonaliseerde producten en diensten aan te bieden die voldoen aan de behoeften van individuele klanten, zoals aangepaste rentetarieven.

• Directe betalingen via rekeningen: API's voor open banking kunnen worden gebruikt om betalingen direct vanaf een bankrekening te initiëren, waardoor traditionele betalingssystemen zoals creditcards worden omzeild. Dit kan de transactiekosten verlagen.

• Verbeterde fraudedetectie: met toegang tot realtime gegevens kunnen financiële instellingen en dienstverleners hun fraudedetectiemogelijkheden verbeteren, waardoor het risico op ongeautoriseerde transacties wordt verkleind.

• Cashflowbeheer: ondernemingen kunnen oplossingen voor open banking gebruiken om gegevens van verschillende rekeningen in één platform te integreren en een beter inzicht te krijgen in hun cashflow.

• Marktinzichten: ondernemingen kunnen bankgegevens analyseren die door open banking beschikbaar worden gesteld om inzicht te krijgen in klantgedrag, markttrends en economische omstandigheden.

Hoe werkt open banking?

Open banking maakt gebruik van API's om financiële gegevens te delen tussen banken en geautoriseerde externe aanbieders. Het delen van gegevens is afhankelijk van de toestemming van de klant, die wordt gereguleerd in verschillende kaders. Zo werkt open banking:

• API-ontwikkeling: Banken ontwikkelen of adopteren gestandaardiseerde API's waarmee externe aanbieders toegang hebben tot financiële gegevens. Deze API's fungeren als veilige gateways voor gegevensverzoeken en -antwoorden.

• Toestemming van de klant: Een klant geeft expliciet toestemming aan een externe aanbieder om toegang te krijgen tot zijn financiële gegevens. Toestemming wordt doorgaans beheerd via een beveiligde interface. Het is wettelijk verplicht dat de toestemming geïnformeerd en expliciet is.

• Toegang tot gegevens: Zodra toestemming is gegeven, gebruikt de externe aanbieder de API's om bij de bank toegang te vragen tot de financiële gegevens van de klant. De API's verwerken deze verzoeken op een veilige en gestandaardiseerde manier.

• Authenticatie en autorisatie. De bank verifieert de identiteit van de klant en controleert of de externe aanbieder toestemming heeft om toegang te krijgen tot de gegevens. Het proces omvat vaak authenticatiestappen, zoals inloggen via het portaal van de bank of andere beveiligingscontroles.

• Gegevens delen: Na geslaagde authenticatie en autorisatie deelt de bank de gevraagde gegevens via de API met de externe aanbieder. De gegevens kunnen rekeningsaldi, transactiegeschiedenissen, mogelijkheden voor het starten van betalingen en meer omvatten.

• Gegevensgebruik: De externe aanbieder gebruikt deze gegevens om diensten aan de klant aan te bieden. Denk hierbij aan financieel beheer, gepersonaliseerd financieel advies, eenvoudigere kredietverleningsprocessen of betaaldiensten.

• Doorlopende toestemming en beveiliging: Klanten kunnen hun toestemming op elk gewenst moment beheren of intrekken. Banken en externe aanbieders moeten strikte beveiligingsmaatregelen in acht nemen om de gegevens te beschermen en de privacy te waarborgen.

• Regelgevend kader: Open banking wordt gereguleerd door overheidsinstanties en nationale wetgeving, die de beveiligingsnormen, procedures voor toestemming van klanten en typen gegevens voorschrijven die in open banking kunnen worden gedeeld. Toezichthouders monitoren banken en externe aanbieders voortdurend om ervoor te zorgen dat ze voldoen aan regelgeving inzake open banking.

Wat zijn de beveiligingsuitdagingen bij open banking?

Open banking verhoogt de blootstelling voor gevoelige financiële gegevens en vereist geavanceerde beveiligingsmaatregelen om die gegevens te beschermen tegen onbevoegde toegang. De beveiligingsuitdagingen van open banking moeten worden aangepakt met een mix van geavanceerde technologie, goed ontworpen beveiligingsprocessen en voortdurende waakzaamheid. Dit zijn de belangrijkste beveiligingsuitdagingen bij open banking:

Gegevensprivacy en toestemming

Persoonlijke financiële gegevens zijn alleen toegankelijk als klanten daar duidelijk mee hebben ingestemd en klanten moeten die toegang op elk moment kunnen intrekken.

Oplossingen

• Implementeer geavanceerde systemen om toestemming te beheren.
  
• Geef klanten eenvoudige opties om hun gegevens te beheren.
  
• Behoid compliance met strikte privacywetten, zoals de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG).
  

API-toegang

API's openen deuren naar gegevens. Daarom moeten ze goed worden beschermd tegen ongeoorloofde toegang en aanvallen.

Oplossingen

• Gebruik moderne autorisatiemethoden zoals OAuth 2.0.
  
• Zorg ervoor dat API's worden versterkt met tools zoals wederzijdse Transport Layer Security (TLS) voor authenticatie.
  
• Monitor het gebruik om ongebruikelijke activiteiten te voorkomen en te detecteren.
  

Risico's van derden

Diensten van derden hebben verschillende beveiligingsniveaus.

Oplossingen

• Evalueer grondig de beveiligingsmaatregelen van alle externe aanbieders.
  
• Monitor externe aanbieder continu.
  
• Dring aan op compliance met hoge beveiligingsnormen.
  

Versleuteling en integriteit van gegevens

Gegevens moeten worden versleuteld om te voorkomen dat ermee wordt geknoeid of dat ze worden gelezen als ze worden onderschept.

Oplossingen

• Gebruik sterke versleutelingstechnieken voor gegevens in rust en tijdens overdracht.
  
• Controleer regelmatig de integriteit van gegevens met technieken zoals digitale handtekeningen.
  

Fraudedetectie

Meer toegang tot gegevens kan mogelijk leiden tot nieuwe vormen van fraude.

Oplossingen

• Gebruik geavanceerde machine learning om fraude te detecteren wanneer die zich voordoet.
  
• Zet een systeem op om te letten op en snel te reageren op verdachte acties.
  

Wettelijke compliance

Regelgeving kan per regio verschillen en in de loop van de tijd veranderen. Dit is van invloed op de manier waarop met gegevens moet worden omgegaan.

Oplossingen

• Ontwikkel een compliancestrategie die snel kan worden aangepast aan nieuwe wetgeving.
  
• Zorg ervoor dat je team op de hoogte blijft van de nieuwste vereisten.
  

Identiteiten en toegang beheren

Individuele gebruikers moeten worden geverifieerd en hun toegang tot gegevens moet zorgvuldig worden beheerd.

Oplossingen

• Implementeer sterke systemen voor identiteitsverificatie en multifactorauthenticatie (MFA).
  
• Stel nauwkeurige toegangscontroles in.
  

Weerbaarheid en reactie op incidenten

Diensten moeten vloeiend werken, zelfs als er zich problemen voordoen. Beveiliginglekken moeten snel worden aangepakt om schade tot een minimum te beperken.

Oplossingen

• Stek incidentenbestrijdingsplannen op en werk deze regelmatig bij.
  
• Zorg dat er back-upsystemen zijn.
  
• Voer regelmatig beveiligingsoefeningen uit.
  

Hoe werken API's met open banking?

API's vormen de ruggengraat van open banking. Ze bieden apps en diensten een veilige en gestandaardiseerde manier om te integreren met banken en toegang te krijgen tot financiële gegevens. Zo werken ze:

• Fungeer als een veilige boodschapper: API's sturen verzoeken om informatie (zoals rekeningsaldo, transactiegeschiedenis) van de app die je gebruikt (zoals een budgetteringsapp) naar je bank en sturen de reactie van de bank terug naar de app. Hierdoor kun je verschillende financiële diensten gebruiken via apps van derden, terwijl je bankgegevens veilig blijven.

• Handel machtigingen af: Wanneer je voor het eerst een nieuwe financiële dienst of app gebruikt, vraagt de API of de app toegang mag krijgen tot je gegevens. Als je ja zegt, zorgt het ervoor dat de app alleen toegang krijgt tot de gegevens krijgt die het nodig heeft. Zo heb je controle over wie je financiële gegevens kan bekijken en hebben apps geen toegang tot meer gegevens dan nodig is.

• Verstrek gegevens in realtime: Met API's kunnen apps actuele gegevens rechtstreeks van je bank ophalen, of het nu gaat om je laatste transacties of het verifiëren van het eigendom van een rekening. Dit maakt een breed scala aan financiële technologiediensten mogelijk, waaronder budgetteringsapps en geautomatiseerde goedkeuringen van leningen.

• Standaardiseer communicatie: API's voor open banking volgen specifieke normen, wat betekent dat ze een 'gemeenschappelijke taal; spreken, ondanks dat ze door verschillende banken en apps worden gebruikt,. Dit zorgt ervoor dat apps en diensten soepel kunnen samenwerken met verschillende banken en financiële instellingen.

• Handhaaf veiligheid en privacy: API's dwingen beveiligingsmaatregelen af, zoals versleuteling tijdens gegevensoverdracht, en zorgen ervoor dat alleen geautoriseerde verzoeken worden verwerkt. Ze fungeren als poortwachters, voorkomen ongeautoriseerde toegang, handhaven je privacy en beschermen je financiële gegevens tegen cyberdreigingen.

API-beveiliging bij open banking

Om API-beveiliging in open banking te verbeteren, is een meerlaags systeem nodig om ervoor te zorgen dat alle interacties tussen banken, externe aanbieders en klanten veilig zijn en de integriteit van de gegevens wordt gehandhaafd. Dit zijn de beveiligingsaspecten die met API's moeten worden aangepakt:

Authenticatie en autorisatie

Authenticatie- en autorisatieprotocollen zorgen ervoor dat API's alleen toegankelijk zijn voor legitieme gebruikers en diensten.

• OAuth 2.0: OAuth 2.0 is een autorisatiemethode die tokens gebruikt in plaats van inloggegevens. Elk token geeft voor een beperkte periode toegang tot een specifieke set bronnen, waardoor het risico op tokendiefstal wordt verkleind.

• OAuth: OAuth biedt methoden voor het verkrijgen van tokens voor verschillende scenario's, zoals autorisatiecodes voor apps en clientinloggegevens voor server-naar-server-interacties.

Versleuteling

Versleuteling wordt gebruikt om gegevens te beschermen wanneer deze tussen systemen worden verplaatst (tijdens overdracht) en wanneer ze worden opgeslagen (in rust). Het gebruik van krachtige, bijgewerkte cryptografische protocollen voorkomt onderschepping door aanvallers.

• TLS: TLS beschermt gegevens tijdens de overdracht en versleutelt gegevens die worden uitgewisseld tussen clients en servers.

• AES: AES (Advanced Encryption Standards) wordt toegepast op database-invoer en andere gegevensopslag om gegevens in rust te beschermen.

API-gateways

API-gateways beheren en beveiligen het verkeer naar de API's. Een API-gateway fungeert als een reverse proxy om alle API-aanroepen te accepteren, de diensten die nodig zijn om ze af te handelen samen te voegen en het juiste resultaat te retourneren. Het zorgt voor snelheidsbeperking, IP-whitelisting en toegangscontrole. Gateways kunnen inzicht geven in verkeerspatronen en beheerders waarschuwen voor potentiële beveiligingsrisico's.

Veilige API-ontwikkelingsmethoden

API's zijn van nature veilig. Ontwikkelaars moeten zich houden aan het Open Web Application Security Project (OWASP) API Security Top Ten, een bewustmakingsdocument inzake API-beveiliging.

• Validatie van de invoer. validatie van invoer voorkomt SQL-injectie en XSS-aanvallen (cross-site scripting).

• Loggen van API-transacties: Een gedetailleerde registratie van API-transacties zorgt ervoor dat je voorbereid bent in het geval van een audit.

• Regelmatige codebeoordelingen: regelmatige codebeoordelingen identificeren kwetsbaarheden voordat ze leiden tot beveiligingslekken.

Toegang beperken en vertragen

Toegang beperken en vertraging voorkomen misbruik van API's. Het proces omvat het beperken van het aantal verzoeken dat een gebruiker of dienst in een bepaalde periode kan doen. Als het aantal de limiet overschrijdt, worden extra verzoeken vertraagd of geblokkeerd. Vertraging helpt de belasting te beheren en zorgt ervoor dat diensten beschikbaar blijven, zelfs in scenario's met veel verkeer of aanvallen.

Regelmatige beveiligingsaudits en penetratietests

Regelmatige beveiligingsaudits en penetratietests evalueren voortdurend de beveiligingsstatus van API-infrastructuren. Deze praktijken moeten deel uitmaken van een regulier beveiligingsprotocol en voldoen aan branchenormen en compliamcevereisten. Met routinematige audits en penetratietests kunnen kwetsbaarheden worden gevonden voordat ze worden misbruikt.

Systemen voor detectie van en respons op onregelmatigheden

Deze systemen detecteren en reageren op ongebruikelijke activiteiten die kunnen wijzen op een beveiligingslek. Dit gaat met machine learning en andere geavanceerde analyses om API-verkeerspatronen te monitoren en activiteiten die afwijken van de norm automatisch te markeren. Ze zijn vaak geïntegreerd met incidentresponsmechanismen om potentiële bedreigingen snel te isoleren en te beperken.

Een beveiligingsstrategie op basis van risico's gebruiken

Het gebruik van een beveiligingsstrategie op basis van risico's houdt in dat prioriteit wordt gegeven aan beveiligingsinspanningen en -bronnen op basis van de waarschijnlijkheid en potentiële impact van verschillende bedreigingen. Met een beveiligingsstrategie op basis van risico's kan een organisatie wendbaar blijven en reageren op nieuwe bedreigingen. Ook zorgt deze dit ervoor dat beveiligingsbronnen efficiënt worden gebruikt en zich richten op gebieden waar de behoefte het hoogst is. Dit is vooral belangrijk in omgevingen met beperkte beveiligingsbudgetten of snel veranderende technologielandschappen.

Een beveiligingsstrategie op basis van risico's werkt doorgaans als volgt:

• Beoordeel risico's: Identificeer en evalueer risico's op basis van hun potentiële impact en de waarschijnlijkheid dat ze zich voordoen. Breng de assets van de organisatie in kaart en bepaal de bedreigingen waarmee elk asset wordt geconfronteerd, waarbij kwetsbaarheden worden beoordeeld en de mogelijke gevolgen van die bedreigingen worden geëvalueerd. Gebruik technieken zoals threat modeling en kwetsbaarheidsscans.

• Geef prioriteit aan risico's: Bepaal welke risico's onmiddellijke aandacht vereisen, welke kunnen worden gemonitord en welke acceptabel zijn. Rangschik risico's op basis van hun ernst en waarschijnlijkheid, waarbij prioriteit wordt gegeven aan risico's met een hoge impact en een hoge waarschijnlijkheid voor onmiddellijke beperking.

• Implementeer controles: Pas de meest geschikte en kosteneffectieve controles toe om risico's met de hoogste prioriteit te beheren en te beperken. Implementeer verschillende typen controles (bijvoorbeeld preventief, detectief, correctief), afhankelijk van het risico. Controles kunnen bestaan uit technologische oplossingen (zoals firewalls en versleuteling), beleid en procedures, en trainings- en bewustmakingsprogramma's.

• Monitor beveiligingssystemen: Monitor continu de risicobeheersmaatregelen om er zeker van te zijn dat ze effectief zijn. Dit proces kan regelmatige beveiligingsaudits omvatten, het gebruik van inbraakdetectiesystemen en het monitoren van toegangslogboeken en andere beveiligingsgebeurtenissen.

• Leer en verbeter: Pas maatregelen aan als reactie op nieuwe bedreigingen, veranderingen in de organisatie of lessen die zijn geleerd uit voortdurende monitoring. Gebruik feedback uit de monitoring- en beoordelingsfase om verbeteringen aan te brengen in beveiligingspraktijken en risicobeoordelingen en -controles bij te werken wanneer zich incidenten voordoen en kwetsbaarheden worden geïdentificeerd.

Zero-trust-beleid implementeren

Terwijl traditionele beveiligingsmodellen ervan uitgaan dat alles binnen het netwerk van een organisatie kan worden vertrouwd, gaat zero-trust-beleid nooit uit van vertrouwen. Zero-trust vereist een strenge identiteitsverificatie voor iedereen die toegang probeert te krijgen tot netwerkbronnen, ongeacht of deze zich binnen of buiten de netwerkperimeter bevindt. Zero-Trust-beleid wordt doorgaans als volgt geïmplementeerd:

• Verifieer expliciet: Elk toegangsverzoek moet worden geverifieerd voordat toegang wordt verleend, ongeacht waar het verzoek vandaan komt of tot welke bron het toegang heeft. Gebruik MFA, biometrie en gedragsanalyses om de identiteit van gebruikers te verifiëren en maak gebruik van contextgebaseerde authenticatie die rekening houdt met variabelen zoals de apparaatstatus, de locatie en het tijdstip van toegang.

• Gebruik toegang met minimale bevoegdheden: Minimaliseer de blootstelling van elke gebruiker aan gevoelige delen van het netwerk door gebruikers en apparaten het minimale toegangsniveau te verlenen dat nodig is om hun taken uit te voeren. Beheer dit door middel van een strikt toegangscontrolebeleid en rollen, die regelmatig worden herzien en bijgewerkt.

• Segmentatie: Verdeel het netwerk in segmenten om zijwaartse bewegingen binnen het netwerk door aanvallers te verminderen. Dit creëert microperimeters rond gevoelige gegevens en systemen. Zo wordt het moeilijker gemaakt voor aanvallers om door het netwerk te bewegen als ze toegang krijgen.

• Gelaagde verdediging: Implementeer meerdere verdedigingslagen die een aanvaller moet omzeilen om toegang te krijgen tot bronnen. Gebruik een combinatie van firewalls, inbraakdetectie- en inbraakpreventiesystemen (IDS/IPS) en gegevensversleuteling tijdens overdracht en in rust.

• Monitor en handhaaf de beveiliging: Monitor continu al het netwerkverkeer en gebruikersactiviteiten om bedreigingen in realtime te detecteren en erop te reageren. Gebruik SIEM-systemen (Security Information and Event Management) om logboeken te analyseren en te correleren op afwijkend gedrag. Machine learning kan helpen bij het herkennen van patronen die afwijken van de norm.

• Beveiliging als geïntegreerd proces: Zorg ervoor dat beveiliging vanaf het begin een belangrijke overweging is in elk IT-project en elke bedrijfsactiviteit. Hpud regelmatig beveiligingstrainingen voor alle medewerkers en integreer beveiliging in de levenscyclus van softwareontwikkeling (DevSecOps).

Identificatie van en bescherming tegen kwetsbaarheden

Identificatie van en bescherming tegen kwetsbaarheden omvat het systematisch ontdekken, categoriseren en aanpakken van beveiligingslekken of zwakke punten in software en hardware die aanvallers zouden kunnen misbruiken. Het werkt meestal als volgt:

• Identificatie van kwetsbaarheden: Voer regelmatig kwetsbaarheidsscans uit met geautomatiseerde tools die systeemconfiguraties en geïnstalleerde software vergelijken met bekende kwetsbaarheidsdatabases. Penetratietesten, waarbij ethische hackers kwetsbaarheden proberen te misbruiken, geven ook inzicht in zwakke plekken in systemen.

• Kwetsbaarheidsbeoordeling: Nadat kwetsbaarheden zijn geïdentificeerd, beoordeel je ze op basis van factoren zoals de eenvoud van misbruik, de potentiële impact van een lek en de mate van blootstelling van het systeem. Dat helpt bij het prioriteren van herstelinspanningen op basis van de aard en ernst van het risico.

• Patch-beheer: Softwareleveranciers leveren patches of updates om kwetsbaarheden te herstellen. Implementeer een systematisch proces voor de tijdige toepassing van beveiligingspatches, updates en hotfixes om ervoor te zorgen dat kwetsbaarheden worden aangepakt zodra er oplossingen beschikbaar zijn.

• Configuratiebeheer: Gebruik configuratiebeheertools om ervoor te zorgen dat systemen veilig worden ingesteld en in een consistente staat worden onderhouden. Controleer en versterk configuraties regelmatig om het aanvalsoppervlak te minimaliseren en kwetsbaarheden als gevolg van verkeerde configuraties of standaardinstellingen te voorkomen.

• Bescherming tegen zero-day-bedreigingen: Gebruik geavanceerde technologieën voor het detecteren van bedreigingen, zoals op gedrag gebaseerde detectiesystemen, die niet alleen afhankelijk zijn van bekende kwetsbaarheidshandtekeningen. Deze kunnen ongebruikelijke activiteiten identificeren en beperken die kunnen duiden op een actief lek en zich verdedigen tegen kwetsbaarheden die nog niet bekend zijn of waarvoor geen patch bestaat.

• Onderwijs en bewustwording: Geef alle medewerkers doorlopend training op het gebied van cyberbeveiliging, waarbij de nadruk ligt op het herkennen van phishingpogingen, het veilig beheren van wachtwoorden en begrip van het belang van regelmatige software-updates. Dit helpt menselijke fouten tot een minimum te beperken, die kwetsbaarheden kunnen introduceren of verergeren.

• Regelmatige audits en compliancecontroles: Voer regelmatig beveiligingsaudits en compliancecontroles uit om te evalueren hoe goed het beveiligingsbeleid wordt gevolgd en om eventuele tekortkomingen in de beveiligingshouding van de organisatie te identificeren. Dit zorgt ervoor dat beveiligingspraktijken voldoen aan vastgestelde normen en regelgeving.

• Planning van incidentenbestrijding: Ontwikkel en test routinematig een incidentenbestrijdingsplan waarin wordt beschreven welke stappen moeten worden genomen wanneer zich een beveiligingslek voordoet. Het plan moet procedures bevatten voor inperking, uitroeiing, herstel en analyse na incidenten.