Snelheidscontroles zijn een fraudepreventiemethode die wordt gebruikt bij het verwerken van betalingen. Ze werken door de frequentie en het patroon van transacties binnen een bepaald tijdsbestek te monitoren en te controleren op ongebruikelijke activiteiten, zoals een abnormaal groot aantal transacties vanaf één rekening of IP-adres. Criminelen proberen vaak zo snel mogelijk gestolen kaartgegevens te gebruiken voordat de kaarthouder het merkt en een plotselinge toename van transactiepogingen kan een indicatie zijn voor mogelijke fraude. Snelheidscontroles kunnen waarschuwingen activeren of transacties blokkeren als ze bepaalde drempels overschrijden, waardoor bedrijven en klanten beter worden beschermd tegen frauduleuze activiteiten.

Fraudepreventiemaatregelen zoals snelheidscontroles worden steeds belangrijker voor bedrijven: 80% van de organisaties meldt dat ze in 2023 te maken hebben gehad met aanvallen van of pogingen tot betalingsfraude, een stijging van 15 procentpunt ten opzichte van 2022. Hieronder leggen we de soorten snelheidscontroles uit, hoe snelheidscontroles werken, hoe je ze kunt implementeren en welke uitdagingen erbij komen kijken.

Wat staat er in dit artikel?

• Soorten snelheidscontroles
  
• Hoe werken snelheidscontroles?
  
• Hoe worden snelheidscontroles gebruikt bij het opsporen en voorkomen van fraude?
  
• Hoe implementeer je snelheidscontroles?
  
• Uitdagingen bij snelheidscontroles
  

Soorten snelheidscontroles

Er zijn verschillende soorten snelheidscontroles, elk gericht op verschillende aspecten van transactiepatronen om potentiële fraude op te sporen.

• Snelheidscontroles van betaalkaarten: Deze controles monitoren het aantal transacties dat binnen een bepaald tijdsbestek met een specifieke betaalkaart wordt gedaan. Als een betaalkaart in korte tijd voor meerdere aankopen wordt gebruikt, kan dit erop wijzen dat de kaart is gestolen en dat de dief probeert het gebruik ervan te maximaliseren voordat de kaart wordt geblokkeerd.

• Snelheidscontroles van IP-adressen: Deze controles analyseren het aantal transacties dat binnen een bepaald tijdsbestek afkomstig is van hetzelfde IP-adres. Een groot aantal transacties vanaf hetzelfde IP-adres kan erop wijzen dat een fraudeur geautomatiseerde tools of bots gebruikt om meerdere aankopen te doen.

• Snelheidscontroles van apparaat-ID's: Deze controles richten zich op het aantal transacties dat binnen een bepaalde periode vanaf hetzelfde apparaat wordt gedaan. Dit kan helpen bij het identificeren van gevallen waarin een fraudeur hetzelfde apparaat gebruikt om meerdere aankopen te doen.

• Snelheidscontroles van rekeningen: Deze controles monitoren het aantal transacties dat binnen een bepaalde periode vanaf een specifieke rekening wordt gedaan. Dit kan handig zijn voor het opsporen van rekeningovername, waarbij een fraudeur toegang krijgt tot een legitieme rekening en ongeautoriseerde transacties uitvoert.

• Snelheidscontroles van verzend- en factuuradressen: Deze controles analyseren het aantal transacties dat is gekoppeld aan hetzelfde verzend- of factuuradres binnen een bepaald tijdsbestek. Een groot aantal transacties met verschillende kaartnummers met hetzelfde adres kan duiden op frauduleuze activiteit.

• Snelheidscontroles van transactiebedragen: Deze controles monitoren het totale bedrag dat binnen een bepaald tijdsbestek wordt uitgegeven. Een ongewoon hoog bedrag aan uitgaven kan een teken van fraude zijn.

Hoe werken snelheidscontroles?

Snelheidscontroles monitoren doorlopend transactieactiviteiten via verschillende parameters om ongebruikelijke patronen te detecteren. Ze gebruiken regels of drempels om te beoordelen of het gedrag dat gepaard gaat met een betaalmethode zoals een creditcard normaal of mogelijk verdacht is.

Hier is een overzicht van hoe deze controles doorgaans werken:

• Drempels instellen: De eerste stap is om op basis van historische gegevens vast te stellen wat normaal transactiegedrag is voor een bepaalde gebruiker, betaalkaart of rekening. Er worden drempels ingesteld voor verschillende aspecten, zoals transactiefrequentie, bedragen, IP-adressen, gebruikte apparaten en geografische locaties. Deze drempelwaarden kunnen worden aangepast aan specifieke risicoprofielen voor het bedrijf of de bedrijfstak.

• Transacties monitoren: Wanneer transacties plaatsvinden, controleert het systeem deze voortdurend ten opzichte van deze vastgestelde drempels. Het analyseert factoren zoals het aantal transacties binnen een bepaald tijdsbestek, het cumulatieve uitgegeven bedrag of herhaald gebruik vanaf hetzelfde IP-adres of apparaat.

• Opsporen van afwijkingen: Wanneer een transactie of reeks transacties de vooraf ingestelde drempels overschrijdt, worden deze door het systeem gemarkeerd als afwijkingen. Als met een betaalkaart normaal bijvoorbeeld drie transacties per dag worden gedaan, maar plotseling tien transacties per uur worden gedaan, wordt dit ongebruikelijke gedrag gemarkeerd.

• Actie ondernemen: Zodra een afwijking wordt gedetecteerd, kunnen geautomatiseerde systemen onmiddellijk actie ondernemen door een transactie te blokkeren, aanvullende authenticatie aan te vragen of de transactie te markeren voor handmatige beoordeling door fraudeanalisten. De reactie kan worden aangepast op basis van de ernst en aard van de afwijking.

• Systeem verfijnen: Om snelheidscontroles effectief te laten zijn, worden de resultaten van deze controles (of ze terecht waren of niet) teruggekoppeld naar het systeem. Met deze gegevens kunnen de drempels en regels worden verfijnd, waardoor het fraudedetectieproces in de loop van de tijd nauwkeuriger wordt.

Hoe worden snelheidscontroles gebruikt bij het opsporen en voorkomen van fraude?

Snelheidscontroles zijn een proactieve verdediging die de onmiddellijke impact van fraude beperken en bedrijven inzicht bieden in en zich laten aanpassen aan veranderende beveiligingsuitdagingen. Dit zijn enkele manieren waarop ze worden gebruikt bij betalingsverwerking en rekeningbeheer:

• Transacties met een hoog risico identificeren: Snelheidscontroles worden gebruikt om transacties op te sporen die afwijken van de normale gedragspatronen van een gebruiker. Als een creditcard die normaal gesproken één keer per week wordt gebruikt, bijvoorbeeld plotseling meerdere transacties op één dag registreert, kan deze piek een controle in gang zetten.

• Geautomatiseerde aanvallen voorkomen: Bij geautomatiseerde fraudepogingen, zoals met bots, gaat het vaak om snelle opeenvolgingen van transacties of aanmeldingen vanaf hetzelfde IP-adres of apparaat. Snelheidscontroles kunnen deze pogingen snel detecteren en blokkeren door de onnatuurlijk hoge snelheid en het volume van de activiteit te identificeren.

• Multifactorauthenticatie (MFA) activeren: Wanneer een snelheidscontrole een transactie als verdacht markeert, kan dit MFA-beveiligingsmaatregelen activeren. Bij deze stap moet de gebruiker extra verificatie verstrekken (zoals een code die naar de telefoon wordt verstuurd) om door te gaan met een transactie, waardoor een beveiligingslaag wordt toegevoegd.

• Geolocatie analyseren: Met geolocatiecontroles kunnen transacties worden gedetecteerd die binnen een kort tijdsbestek zijn gestart vanaf fysiek onwaarschijnlijke locaties, wat kan duiden op een gekloonde betaalkaart of een gecompromitteerde rekening.

• Kruisverwijzingen naar gegevenspunten bieden: Snelheidscontroles kunnen een uitgebreider beeld geven van het gedrag van een klant door gegevens uit verschillende bronnen te integreren (bijvoorbeeld transactiebedragen, geografische locaties, apparaatgebruik). Deze kruisverwijzingen helpen bij het identificeren van complexe fraudeschema's die mogelijk niet duidelijk zijn uit een enkele gegevensstroom.

• Aanpassen aan opkomende bedreigingen: Naarmate fraudeurs zich aanpassen en hun tactieken veranderen, kunnen snelheidscontroles voortdurend worden bijgewerkt en verfijnd op basis van nieuwe patronen van waargenomen frauduleus gedrag, waardoor bedrijven opkomende bedreigingen voor kunnen blijven.

Hoe implementeer je snelheidscontroles?

Het effectief implementeren van snelheidscontroles vereist het identificeren van de relevante gegevens, het opstellen van regels op basis van deze gegevens, het realtime toepassen van deze regels en het definiëren van passende reacties wanneer triggers worden geactiveerd. Snelheidscontroles mogen legitieme gebruikers niet overmatig hinderen en het systeem moet zo zijn ontworpen dat valse positieven tot een minimum worden beperkt. De controles moeten ook voldoen aan alle relevante regelgeving op het gebied van gegevensprivacy en consumentenbescherming.

Hier volgt een uitleg van elke stap van het implementatieproces:

Gegevens identificeren

Identificeer en verzamel de gegevens die moeten worden gemonitord. Kwaliteit en consistentie van gegevens zijn belangrijk, net als het vastleggen en opslaan van de gegevens op een manier die realtime analyse mogelijk maakt.

Deze gegevens omvatten doorgaans:

• transactiegegevens, zoals transactiebedrag, transactiefrequentie, tijdstip van transactie en transactietype (bijvoorbeeld aankoop, opname, overschrijving)

• gebruikersgegevens zoals rekeningnummer, gebruikers-ID en historische gedragspatronen

• apparaatgegevens, zoals IP-adressen, apparaat-ID's en mogelijk cookies of andere identificatoren

• geografische gegevens, zoals IP-adressen, gps-gegevens of ingevoerde locatiegegevens

Regels opstellen

Stel de regels op die bepalen wat verdachte activiteit is. Deze regels zijn meestal gebaseerd op drempelwaarden die normaal gebruikersgedrag weergeven en zijn gebaseerd op gegevens over een lange periode en branchestandaarden.

Voorbeelden van regels kunnen zijn:

• een maximaal aantal transacties dat per apparaat is toegestaan binnen een periode van 24 uur

• een maximumbedrag in dollars dat binnen een bepaald tijdsbestek vanaf één rekening kan worden overgeschreven

• beperking van het aantal inlogpogingen vanaf hetzelfde IP-adres binnen één uur

Het proces van het vaststellen van deze regels moet statistische analyse omvatten om te bepalen wat normaal gedrag is en wat een uitzondering is. Als je te strikt bent, kunnen legitieme transacties worden geblokkeerd, terwijl een te soepele aanpak frauduleuze activiteiten misschien niet opspoort.

Triggers instellen

Definieer wat er gebeurt als een regel wordt geactiveerd. Reacties kunnen variëren op basis van de ernst en aard van de overtreding en kunnen het volgende omvatten:

• systeembeheerders of fraudeanalisten waarschuwen over de noodzaak van handmatige beoordeling

• transacties die frauduleus lijken automatisch weigeren

• vragen om aanvullende verificatie, zoals het sturen van een eenmalig wachtwoord of het beantwoorden van een beveiligingsvraag door de gebruiker

• tijdelijk de rekening blokkeren totdat verdere verificatie kan worden verkregen

Regels toepassen

Pas de vastgestelde regels realtime toe. Implementeer systemen die transacties kunnen monitoren terwijl ze plaatsvinden en vergelijk elke transactie met de vastgestelde regels. Gebruik machine-learningalgoritmen die de regels dynamisch kunnen aanpassen op basis van doorlopende transactiepatronen en opkomende trends om de regels relevant te houden.

Uitdagingen bij snelheidscontroles

Snelheidscontroles zijn een krachtig instrument voor fraudebeheer, maar moeten zorgvuldig worden ontworpen, geïmplementeerd en voortdurend worden verfijnd. Alleen zo kan een evenwicht worden gevonden tussen beveiliging, wettelijke compliance en gebruikerservaring. De nadelen en moeilijkheden die gepaard gaan met snelheidscontroles kunnen worden tegengegaan door te investeren in geavanceerde analyses, machine-learning en modellering van gebruikersgedrag.

Hier zijn enkele veelvoorkomende uitdagingen bij snelheidscontroles:

Vals-positieven

Snelheidscontroles gaan gepaard met een risico op vals-positieven, waarbij legitieme transacties als verdacht worden gemarkeerd. Dit kan de volgende oorzaken hebben:

• Te strikte regels die normale pieken in gebruikersactiviteit (bijvoorbeeld extra uitgaven bij vakantie of uitverkoop) als frauduleus markeren.

• Regels die niet adequaat zijn afgestemd op de specifieke patronen van individuele gebruikers of segmenten. Het gedrag van klanten kan per segment verschillen en een 'one-size-fits-all'-aanpak kan ertoe leiden dat legitieme transacties worden geblokkeerd.

Vals-negatieven

Hoewel minder vaak, kunnen er ook vals-negatieven voorkomen, waarbij frauduleuze transacties niet worden gedetecteerd en worden toegestaan. Dit kan de volgende oorzaken hebben:

• Geavanceerde fraudetechnieken, zoals transacties met een hoog tempo die voorkomen dat snelheidsdrempels worden geactiveerd.

• Onvolledige of verouderde gegevens die leiden tot onvoldoende monitoring.

Negatieve invloed op gebruikerservaring

Strikte snelheidscontroles kunnen transacties beveiligen, maar de gebruikerservaring verslechteren. Voor elke gemarkeerde transactie zijn mogelijk extra verificatiestappen vereist, waardoor de verwerkingstijd wordt vertraagd, en klanten die vaak onterecht worden gedetecteerd, kunnen gefrustreerd raken en op zoek gaan naar gebruiksvriendelijkere alternatieven.

Zorgen over regelgeving en privacy

Snelheidscontroles vereisen vaak het verzamelen, opslaan en analyseren van grote hoeveelheden gegevens. Bedrijven moeten zich houden aan strenge voorschriften inzake gegevensprivacy, zoals de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) in Europa en de California Consumer Privacy Act (CCPA). Compliance kan ingewikkeld en kostbaar zijn.

Arbeidsintensief

Het implementeren en onderhouden van effectieve snelheidscontroles kan arbeidsintensief zijn, waardoor een technologische infrastructuur nodig is voor realtime verwerking en analyse van grote hoeveelheden transacties. De regels voor snelheidscontroles moeten ook regelmatig worden bijgewerkt, wat voortdurende analytische inspanningen en technische ondersteuning vereist.

Integratie

Het kan een uitdaging zijn om snelheidscontroles te integreren met andere systemen, zoals betaalgateways, tools voor fraudebeheer en klantendatabases. Informatie kan verspreid zijn over verschillende afdelingen of systemen binnen een organisatie, waardoor uitgebreide snelheidscontroles moeilijk worden.